tag:blogger.com,1999:blog-21708968366632963762024-03-19T09:48:29.403+01:00InterrobangDonde conviven el género enigma y el género negro en cualquiera de sus manifestacionesInterrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.comBlogger948125tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-32447932134581848692024-03-06T10:21:00.002+01:002024-03-06T10:24:30.608+01:00Las chicas están bien de Ilaria Bernardini<p><span face="Arial, sans-serif" style="font-size: 12pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijp1eC93X5Aeg7kPw0pn_9sR7LQsGhdDd8xMXidaCUVhoXG7Xk6pzurP9Yi9mHXyPbvU-jfsEPPEbadUK_RgCQ6MzJcfAZh7ESFFRHk0xnrnnkjHAZF5oRoVXnAIJiLLBgXivxNEDA0wSjo7CwJcwWrnvR7r6WhI8SnhG7df3tJK370lfuH-wD_krJsMn_/s1026/Las%20chicas%20est%C3%A1n%20bien.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1026" data-original-width="700" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijp1eC93X5Aeg7kPw0pn_9sR7LQsGhdDd8xMXidaCUVhoXG7Xk6pzurP9Yi9mHXyPbvU-jfsEPPEbadUK_RgCQ6MzJcfAZh7ESFFRHk0xnrnnkjHAZF5oRoVXnAIJiLLBgXivxNEDA0wSjo7CwJcwWrnvR7r6WhI8SnhG7df3tJK370lfuH-wD_krJsMn_/s320/Las%20chicas%20est%C3%A1n%20bien.jpg" width="218" /></a></div><span style="font-family: arial;">No todo se logra en la
vida con voluntad, esfuerzo y sacrificio, aptitud y actitud. Hay que contar con
los factores externos que pueden alterarlo todo. Se puede llegar al grado
máximo de idoneidad para un ascenso laboral y ver la meritocracia apartada de
un plumazo nepotista. Se puede estar al máximo nivel para una prueba deportiva
y sin embargo no alcanzar la gloria</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">En todos los lugares donde
haya que competir para ganar siempre habrá rivales y siempre adversidades circunstanciales
o inducidas, pero, en general, y eso es lo peor, imprevisibles.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Las chicas están bien </span></b><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">es un thriller psicológico desgarrador que ahonda en el entorno de
las gimnastas de élite y del dolor que lleva parejo.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Pero no solo en el dolor
visible, ese que se traduce por lesiones musculares, de ligamentos, fracturas
de huesos, cuando no muerte por una mala caída o condena a silla de ruedas para
toda la vida.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Sino también en el
invisible. El de las privaciones de comida, el de las represiones de goce
mundano; el de sufrir en silencio humillaciones y maltrato de quienes las
entrenan; el de padecer tocamientos lascivos de fisioterapeutas que se
aprovechan de su posición de poder y de la ingenuidad y el miedo de las pupilas.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Pero hay aún otro tipo de
dolor. La tensión mental que provoca la obligación de ganar y cualquier otro
resultado no vale. El que se instala día a día, quebrantando la fuerza mental,
hasta convencer de que el fin justifica los medios. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face="Arial, sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcTT0HEWG3zJbdPgwSljrdOZ0ifMk4WDPlAO1mrMk50WODhVLe07RyoS28rjAv0TRqxX2jwrkNFNUpIZwGkSDgzVrxCpJy-0eAJAT8nTLd3WSgDrcLHWQgIEHHR0RvDwfDEI4zOi2AnIEtjuZoD7xRsNclukGVc2A3QxGfJNMStjTKQil1agM9QgNskDLJ/s410/Ilaria%20Bernardini.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: arial;"><img border="0" data-original-height="410" data-original-width="290" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcTT0HEWG3zJbdPgwSljrdOZ0ifMk4WDPlAO1mrMk50WODhVLe07RyoS28rjAv0TRqxX2jwrkNFNUpIZwGkSDgzVrxCpJy-0eAJAT8nTLd3WSgDrcLHWQgIEHHR0RvDwfDEI4zOi2AnIEtjuZoD7xRsNclukGVc2A3QxGfJNMStjTKQil1agM9QgNskDLJ/w215-h305/Ilaria%20Bernardini.jpg" width="215" /></span></a></b></div><span style="font-family: arial;"><b>Ilaria Bernardini</b>, conocedora de lo que escribe, <span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">revela esas condiciones en el marco de una competición. A
modo de dietario, con Martina como vehículo, relata esos estados de ánimo y
esos esfuerzos durante la semana que dura el torneo.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Desde temprano por la mañana
hasta la noche. Las relaciones con el entorno y los diálogos interiores, todo
al descubierto, expuesto a los focos gritando que dentro de maillots de
lentejuelas brillantes, además de proyectos de medalla hay niñas en tránsito a ser
mujeres.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Su prosa es directa y
concisa. Todo músculo, apenas nada de grasa. No hay edulcorantes en lo que
relata porque la realidad es amarga.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Y denuncia lo mal que se
trata a quienes eligen el deporte como medio para alcanzar un sueño, por creer,
quienes las entrenan, dirigen y deberían cuidar que la dureza endurece.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">La gimnasia, como
cualquier otra disciplina deportiva de élite, está compuesta de personas y no
de robots. De seres humanos necesitados de cariño, estímulos positivos y risas
sin fin. Así se liberan las presiones, cualquier otro método puede también conseguir
liberarlas, pero sin control.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Arial",sans-serif" lang="ES" style="font-family: arial; line-height: 107%; mso-ansi-language: ES;">Y ahí radica el quid de
esta novela, sin el control adecuado, sin la visión periférica cualquier cosa
puede suceder. Incluso el asesinato.</span><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><o:p></o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-89970036514644256232024-03-02T09:49:00.000+01:002024-03-02T09:49:25.162+01:00Crimen en la Posada “Arca de Noé” de Molly Thynne<p><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEzGsq84hHJP3xWIE8ddD0_OZyFWpTPL5ei6dlUm6k1o2Msyseq2R0LRTmT78eeDnkRJwW71C6kxeNkZRT8nE2pirwJuV_-f96BXp6HU-aBtqEFEoZ98fVSDXSV3OLDvVt2DaOaMTPaWgqpvELetIkd_gRcDPCU7b-l7m4aLoEq-cXPaN-4l-Ud8fcpM0g/s1000/71kICQDNb1L._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="693" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEzGsq84hHJP3xWIE8ddD0_OZyFWpTPL5ei6dlUm6k1o2Msyseq2R0LRTmT78eeDnkRJwW71C6kxeNkZRT8nE2pirwJuV_-f96BXp6HU-aBtqEFEoZ98fVSDXSV3OLDvVt2DaOaMTPaWgqpvELetIkd_gRcDPCU7b-l7m4aLoEq-cXPaN-4l-Ud8fcpM0g/s320/71kICQDNb1L._AC_UF1000,1000_QL80_.jpg" width="222" /></a></div>La meteorología aliada al instinto delictivo determina
una interesante trama criminal en espacio cerrado.<p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">Un dispar grupo de viajeros coincide en la
Posada Arca de Noé por culpa de una fuerte nevada que les imposibilita
transitar por las carreteras y continuar sus respectivos viajes.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Entre los compañeros accidentales se encuentran
personas de distinto origen, oficio e intenciones y cuando el crimen se
presenta éste topa con la figura del Dr. Constantine que resulta ser un
brillante detective aficionado.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">La nieve cerca la Posada y su entorno e impide
que nadie abandone el lugar por lo que hay que actuar con presteza y descubrir
quien pueda ser culpable antes de que la bonanza le permita escaparse.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">La desconocida, para el público de lengua
castellana, Molly Thynne, demuestra sus aptitudes para desarrollar, partiendo
de un tópico argumento, un relato que tiene en la personalidad de cada uno de
los huéspedes de la posada su punto fuerte. Las relaciones entre ellos y sus
desavenencias, surgidas de su clasismo y de la tensión ambiental por el
encierro, dibujan magníficamente el escenario ideal para que el crimen sea una
crónica anunciada.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmTSBHumDh-sGFFrSvN_u2TzKQsw7YrXTWuVZxXW5lDyZY0q0bRlX8y8oRr6dQPEn0QotduQwYRyeiYCd60WhLeX5FAsN53kG68Qlgd3AnWHZ0EuvrnswMlUcrTNYtmY5ZjAxF1QQDOtJ_VJzULNg1XLF8BeBIaie-F3ErK5PPz49hQzsJO8X7epoy_z_j/s331/Molly-Thynne.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="331" data-original-width="230" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmTSBHumDh-sGFFrSvN_u2TzKQsw7YrXTWuVZxXW5lDyZY0q0bRlX8y8oRr6dQPEn0QotduQwYRyeiYCd60WhLeX5FAsN53kG68Qlgd3AnWHZ0EuvrnswMlUcrTNYtmY5ZjAxF1QQDOtJ_VJzULNg1XLF8BeBIaie-F3ErK5PPz49hQzsJO8X7epoy_z_j/s320/Molly-Thynne.jpg" width="222" /></a></div>Una trama interesante, jocosa e intrigante,
fiel exponente del género de novela enigma que constituyó la Golden Age
británica, esa edad dorada capitaneada por Agatha Christie y que tuvo gran
cantidad de escritores afines y gran seguimiento lector.<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Una nueva oportunidad, brindada por la
Editorial dÉpoca y magníficamente prologada, una vez más, por Juan Mari
Barasorda, para descubrir esas obras eclipsadas por las escritas por las
grandes damas y que resultan de enorme calidad.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">El prólogo contextualiza la novela y la autora
y aporta gran y notable cantidad de información social y del nivel literario de
la época.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Recójanse una de estas tardes invernales, mejor
si nieva o como mínimo que llueva, y disfruten con esta lectura que une a la
claustrofobia del encierro el atractivo reto de ponerse en la mente del Dr.
Constantine y jugar a resolver el caso antes de llegar al fin.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p> </o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-86528607816520345292024-02-21T17:22:00.001+01:002024-02-21T17:22:17.177+01:00La última partida de Jorge I. Aguadero Casado<p><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgk-HqR_RBpbCrl9cvt0qIqMtNtsZSAw_O3_fV15FkcLNl90Um6T0Eq8UEI5l4xwrFFKxmp-4Gj8XVL3GQP23SaHyw00_QpGDEkXI8WofgoTmCn-qQZG15ScOpg6ATJLTMPTp1u2XpNvMlzMYgFWQskPC0m8Ypa1pMVCfqosXmszNfh9pSd0mrXbl3oCo4/s1000/La%20%C3%BAltima%20partida_portada.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="659" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgk-HqR_RBpbCrl9cvt0qIqMtNtsZSAw_O3_fV15FkcLNl90Um6T0Eq8UEI5l4xwrFFKxmp-4Gj8XVL3GQP23SaHyw00_QpGDEkXI8WofgoTmCn-qQZG15ScOpg6ATJLTMPTp1u2XpNvMlzMYgFWQskPC0m8Ypa1pMVCfqosXmszNfh9pSd0mrXbl3oCo4/s320/La%20%C3%BAltima%20partida_portada.jpg" width="211" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">A quienes los dioses eligen para acceder al Olimpo de la fama
deportiva no les ha alcanzado ninguna bendición. El camino para ascender es tan
largo, tortuoso, difícil y si te descuidas, mortal, que hay que empezarlo a tierna
edad.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Eso significa que los años de su vida ya no son suyos; que
todo aquello que se supone que se corresponde a cada franja de edad no lo van a
vivir. Que se enfrentaran a una madurez sin haber exprimido ni la pubertad ni
la juventud. Que, aunque sean ganadores, en el fondo siempre serán perdedores.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Tanta represión, tanta instrucción, tanto castigo pasa
factura y así a quienes los dioses bendicen, maldicen haberlo sido.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">La última partida </span></b><span style="line-height: 107%;">es un
thriller que se desarrolla sobre un tablero de ajedrez; es un thriller social trascendido
por la situación geopolítica de la época en que transcurre. Es suspense y
tensión que se acrecienta a medida que se suceden unos asesinatos y se acerca
la gran final del campeonato del mundo de ajedrez.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Aunque no se crean que los asesinatos sean el nudo
gordiano, sino todo lo contrario daños colaterales a la liberación del monstruo
que todos llevamos dentro. En este sentido no se llamen a engaño: no es novela
negra, ni policiaca, ni detectivesca.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Vamos a conocer, casi mejor que ellos mismos, a Fiódor
Vasíliev, a Elene Isakadze y a Borislav Miroshnychenko. Vamos a acompañarlos desde
su nacimiento, vamos a participar de sus inquietudes, a vivir sus miedos, a compartir
sus anhelos. Anhelos que no ilusiones ya que los viven como objetivos a cumplir
prácticamente desprovistos de emoción.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Los tres, jugadores de ajedrez. Mentes brillantes capaces
de recordar jugadas y estrategias; de analizar situaciones y posiciones de sus
trebejos y de anticipar jugadas futuras para saber cómo burlarlas o contrarrestarlas.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioGyBgR1chwdNdSZZbcAnkGXcb-JSBIk3SbkPlnkETvsSJbBcVnIuBPbr-f0e1RLWamduUyxtSDELg5g33tRpSOutO16UszRtI-l6lBbxNgiDp3gb-Zr2C0p97riBubhmj56C4xobeGdlkymH3GlEfNQHtJwhrvLJufQeGHqi1x19puipfhg3l0TNvQbqp/s231/Jorge%20I%20Aiguadero%20Casado.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="231" data-original-width="183" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioGyBgR1chwdNdSZZbcAnkGXcb-JSBIk3SbkPlnkETvsSJbBcVnIuBPbr-f0e1RLWamduUyxtSDELg5g33tRpSOutO16UszRtI-l6lBbxNgiDp3gb-Zr2C0p97riBubhmj56C4xobeGdlkymH3GlEfNQHtJwhrvLJufQeGHqi1x19puipfhg3l0TNvQbqp/s1600/Jorge%20I%20Aiguadero%20Casado.jpg" width="183" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Los tres con la vista puesta en el horizonte de convertirse
en campeones del mundo. Pero este privilegio está reservado solo a una persona.
En ajedrez, quien juega es el rey y o gana o pierde y si pierde muere.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El autor, <b>Jorge I. Aguadero Casado</b>, escribe sobre
ajedrez sabiendo de lo que escribe y describe a la perfección como se viven las
emociones cuando deben guardarse en el interior, ya que, ante todo, antes incluso
que uno mismo, está el juego que a medida que avanzan los torneos y las eliminatorias
ya se ha convertido en lucha sin cuartel.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-8323693141043466572024-02-12T15:43:00.001+01:002024-02-12T15:43:29.228+01:00Cena de amigas de Daniel de la Peña<p><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxwxHmQlOPsHb4-moQHwzg6cStrLkV3UmRvbid1CLHagQrkBdbCb0rs-cVOBs21DuTKuZtDpWmpjwbzwQNjrgHDBsfuxD9tjGfFs0Ff5wZ9aZ7lsZxuv4frD16MLNkPAfj3ErdVlos_0CYu0wD0EQt1vvP2YDrwaxrFpyLcvEKE5UeJF7S7B97MMIHZEJf/s500/Cena%20de%20amigas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="352" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxwxHmQlOPsHb4-moQHwzg6cStrLkV3UmRvbid1CLHagQrkBdbCb0rs-cVOBs21DuTKuZtDpWmpjwbzwQNjrgHDBsfuxD9tjGfFs0Ff5wZ9aZ7lsZxuv4frD16MLNkPAfj3ErdVlos_0CYu0wD0EQt1vvP2YDrwaxrFpyLcvEKE5UeJF7S7B97MMIHZEJf/s320/Cena%20de%20amigas.jpg" width="225" /></a></div>La chiclit, o sea la literatura para chicas y con chicas, como todo en la vida, tiene diferentes
calidades y distintos enfoques, pero un denominador común: las protagonistas suelen
entender como una gran catástrofe la rotura de una uña, su mayor preocupación está
en decidir que zapatos calzar y su ambición está en cazar al hombre ideal.<p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">La importancia de las relaciones amorosas, generalmente
desastrosas, y que duren más de un par de citas, como leit motiv de toda una
vida.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Cena de amigas </span></b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">es el
relato de una cena, de la comida, de las conversaciones, de lo que se dice y lo
que se omite; una cena promovida para la celebración de un cumpleaños que
ofrece un cadáver como regalo.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">La superficialidad en los diálogos beneficia una obra
divertida por insustancial y alocada por banal, pero al estar aliñada con
secretos y emociones viscerales ofrece una perspectiva de psicología de salón
que atrapa por su candidez.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Podrían creer, si han llegado hasta aquí, que lo anterior
es una crítica mordaz y despiadada de esta novela y no merece su interés. Nada
más lejos de la realidad, no es una apreciación, es una constatación de un
relato que es así porque así ha querido ser y que sus personajes son como son y
no de otro modo, porqué haberlos <i>haylos</i>.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Valentina celebra su cumpleaños invitando a sus amigas a
cenar a un restaurante y ha colado a Jimena Olivares, psicóloga, para que
averigüe, mediante un engañoso y habilidoso juego de preguntas y respuestas
quien entre todas ha traicionado la confianza de la homenajeada.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">El encuentro transcurre entre risas sinceras y fingidas ji-ji
ja-ja, que tendrán un fin abrupto cuando una de las asistentes resulta
asesinada.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Será entonces cuando el argumento se de la vuelta sobre si
mismo y el miedo a ser víctima desate comportamientos primarios y de rienda
suelta a los recursos del suspense y la intriga para ir complicando cada vez
más lo que queda de velada.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><b>Daniel de la Peña</b> convierte una Cena de amigas en una
invitación al asesinato, y ofrece una historia entretenida y bien entretejida
que dura de principio a fin, como actualmente se puede ver en tantas series de televisión protagonizadas exclusivamente por mujeres.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Un rato de lectura libre de preocupaciones, bastantes
tienen las protagonistas, y sin desgastar neurona alguna.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Si gustan de las relaciones personales y sus complejas
muestras de amistad y romanticismo y aman la novela enigma, esa en donde el
(los) asesinato (s) son un puro juego de lógica, van a disfrutar sin ninguna
duda.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><o:p> </o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-57977401970834484962024-02-05T18:10:00.000+01:002024-02-05T18:10:17.120+01:00A un lado de la carretera de Paul Pen<p><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpDUgGGleFUwxNvcT2fJ1iGmuOl2lHmBfIhCjDMswwoB5NO0zkXj1mK4KSa1pnsrcdvjBxw7zzjsHK41FEEjqnO3bk43VcO2US_QClPcK3LY5yA5Dq8fjwgM0XFT6A8ezjBn0xpAQ8cWDlcua-Ml8vJVxz2ZTZ12-47DrWaW-co93STyT-RHXw0d2ioVko/s1000/A%20un%20lado%20de%20la%20carretera.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="683" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpDUgGGleFUwxNvcT2fJ1iGmuOl2lHmBfIhCjDMswwoB5NO0zkXj1mK4KSa1pnsrcdvjBxw7zzjsHK41FEEjqnO3bk43VcO2US_QClPcK3LY5yA5Dq8fjwgM0XFT6A8ezjBn0xpAQ8cWDlcua-Ml8vJVxz2ZTZ12-47DrWaW-co93STyT-RHXw0d2ioVko/s320/A%20un%20lado%20de%20la%20carretera.jpg" width="219" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Dice la frase publicitaria de este libro que “<i>A veces, el autor del crimen
es solo una víctima más</i>” y nunca una frase resumió tan bien una novela i a su vez el género criminal.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">A un lado de la carretera </span></b><span style="line-height: 107%;">reboza
la novela criminal en horror y la sirve cruda y fría. Allá cada cual con
masticarla y tragarla. O sea, ni más ni menos que lo que ha pretendido desde la
primera página.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Ha conseguido que el lector deje de serlo para incorporarlo
a una trama claustrofóbica, de calor ardiente, de sentimientos a flor de piel,
de deudas pendientes. Un western urbano donde todos son protagonistas y nadie
lo es.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Porque el protagonismo se lo lleva el odio y lo interpreta
la venganza. Un Óscar a la interpretación.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">Paul Pen </span></b><span style="line-height: 107%;">es un escritor de
género criminal que escribe, en esta ocasión, sobre un escritor de género
criminal que escribe una novela true crime.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Hotel Restaurante Plácido, que ha visto tiempos mejores,
languidece entre el polvo <b>a un lado de la carretera</b>. En una de sus
habitaciones, ampliada por anexión de las contiguas, la sangre, que ya ha
salido de los cuerpos, pugna por salir por la puerta que ha quedado abierta.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL4dmE5T7yzmqdcyPx66_gMXL4_PiEbc762SmWg6K7UUhD99XedDTJicnqflAvUEzu6i88SO0_6Xx0Ej56N9TAy9lnFINO_55JLHUC5IvBUrYZ_ROUR6fI1tgeFjomC-XS1CwjSeMcoxrlaoBvMIYDE7dNa8Gjc_0KK7Poe3aCRDjeQk2ZstdPYy8CIPUU/s381/Paul%20Pen.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="381" data-original-width="253" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL4dmE5T7yzmqdcyPx66_gMXL4_PiEbc762SmWg6K7UUhD99XedDTJicnqflAvUEzu6i88SO0_6Xx0Ej56N9TAy9lnFINO_55JLHUC5IvBUrYZ_ROUR6fI1tgeFjomC-XS1CwjSeMcoxrlaoBvMIYDE7dNa8Gjc_0KK7Poe3aCRDjeQk2ZstdPYy8CIPUU/s320/Paul%20Pen.jpg" width="212" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Alguien ha tirado de cuchillo para asesinar con toda la
sangre fría que se puede tener cuando la temperatura exterior la hace hervir.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La investigación está centrada en localizar a Perla, una de
las dos chicas que vivía allí con sus padres y que ha desaparecido. La otra,
Coral, se desangra confundida entre el deseo de vivir y de dejarse llevar por
ese reclamo al desvanecimiento del que no se despierta jamás.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La investigación está estancada y el escritor, Lucas
Falena, que se ha instalado en una de las habitaciones para que su relato true
crime, tenga todo y más de verídico, avanza más rápido que la policía.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y esto no gusta a según quien, por lo que ni su estancia ni
sus preguntas tienen buena acogida y en cambio sí malas consecuencias.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">A un lado de la carretera </span></b><span style="line-height: 107%;">es una
novela negra donde el horror se apodera de cualquier otro sentimiento. Donde
saber la verdad es más importante que respirar; tanto que si empiezas la
lectura realiza varias inspiraciones profundas porque no sabes cuando podrás
volver a hacerlo ya que el sufrimiento que transmite va a atenazar tu garganta
con intención ominosa.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Si quieren sufrir, léanla. Y luego no digan que no lo advertí.</span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-55873187416612306262024-01-28T12:41:00.003+01:002024-01-28T12:41:42.921+01:00El viento y la sangre de M. A. West<p><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVPeDx0yd8jU46Yn0mBaDCBWZ48fXiF2ZpyCcNeIaqz-Axzroutfl75zQjT_jxLisLiwJ5ZyFmyvYTTCMgJmxSoo0IXf5zt6JmMXaJWe7YZsb4ZtoRICAzoI6YN2QBqZNt9tUEu7r0w7vTSlXO8YuNT1Q0Qz-d02GzPjX5DNEGiIQqBqEculUlp0Q7ITj/s1000/El%20viento%20y%20la%20sangre.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="646" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVPeDx0yd8jU46Yn0mBaDCBWZ48fXiF2ZpyCcNeIaqz-Axzroutfl75zQjT_jxLisLiwJ5ZyFmyvYTTCMgJmxSoo0IXf5zt6JmMXaJWe7YZsb4ZtoRICAzoI6YN2QBqZNt9tUEu7r0w7vTSlXO8YuNT1Q0Qz-d02GzPjX5DNEGiIQqBqEculUlp0Q7ITj/w202-h312/El%20viento%20y%20la%20sangre.jpg" width="202" /></a></div>La historia de la novela negra americana está escrita por
muchos más nombres olvidados que recordados. Un ejemplo de ello es el de Martin
Aloysius West, un escritor de Cincinnati a quien hoy este blog rinde homenaje
reivindicando su reconocimiento a partir de la reseña de la única obra
traducida que tendremos oportunidad de leer. Lamentablemente ninguna más caerá
en nuestras manos.<p></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">El viento y la sangre </span></b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">es una
novela negra, del clasicismo americano, con toda su enjundia. No hay duda
alguna desde el primer párrafo. La crudeza del género mostrada sin pudor a la
par que con elegancia.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Y es que M. A. West escribe con pluma sin mancharse. Puede,
perfectamente, relatar hechos que pondrán la piel de gallina a quien se atreva
a leer sus páginas, sin inmutarse. Como un personaje de su novela: frío y
calculador.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">La historia va de un robo, de una huida y de una
persecución. Mientras dura la cacería, otros personajes van aportando sus
historias para ir complementando la trama demostrando que el sueño americano es
solo eso, un sueño.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Los personajes que van apareciendo son los que se esperan
encontrar en toda novela negra de la época. Solo que, en esta, además, hay
corporeidad en sus acciones, de tan bien descritos como están.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Y en su final se encuentra la esencia de esos argumentos en
los que la esperanza es lo último que se pierde.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibpppQhGTjkZkyWeQeT0rXcaOvN2FE61tZv2ZpawJnYfvPkTbfoRF_UZmNvJSQfEEr_Td8330TLoTI7Z4mnWsXag31xZD6ModqrX7IAQxjP8_reNkfWD2rNyu6s_-jz-skKyqCT7OqM3Z-5YEt16Q8X2KRKq365iyXzwc3Q_hTrfUBD3V4W8KPfaoeBW6Y/s1079/Alexis%20Ravelo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1079" data-original-width="929" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibpppQhGTjkZkyWeQeT0rXcaOvN2FE61tZv2ZpawJnYfvPkTbfoRF_UZmNvJSQfEEr_Td8330TLoTI7Z4mnWsXag31xZD6ModqrX7IAQxjP8_reNkfWD2rNyu6s_-jz-skKyqCT7OqM3Z-5YEt16Q8X2KRKq365iyXzwc3Q_hTrfUBD3V4W8KPfaoeBW6Y/w195-h226/Alexis%20Ravelo.jpg" width="195" /></a></div>Hemos de agradecer a sus traductores Thalía Rodríguez y
Alexis Ravelo, que hayan rescatado esta obra menor, por su número de páginas,
pero excelente por ser trabajo de ebanista literario.<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Y, por aquello que el destino es dueño de sus actos, pero a
los demás nos toca apechugar con las consecuencias, sepan que no habrá más
traducciones de las novelas de West. Solo esta, así que no remoloneen y háganse
con un ejemplar antes de que pase a formar parte del grupo de obras descatalogadas.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">En estas fechas de aciago recuerdo, leer y reseñar esta
novela en la que tanta participación tuvo y empeño puso Alexis Ravelo, su última travesura, es la
mejor muestra de agradecimiento hacia su persona y su obra que se me ocurre. No lleva su firma pero lleva su sello.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Parece que aún lo oigo lanzar a todos los vientos, en
especial a los alisios que favorecen ese clima templado que lo arropó, su
consigna revolucionaria ¡Lean, carajo! <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Aquí mi <u style="font-weight: bold;"><a href="http://jordivalerointerrobang.blogspot.com.es/2012/05/eladio-monroy-y-alexis-ravelo.html">primera reseña</a>,</u> luego habría muchas más, de Alexis Ravelo. Del 2012.</span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-87210026231984737092024-01-16T16:10:00.000+01:002024-01-16T16:10:05.065+01:00Asesinatos en familia de Nina Simon<p><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPemJ-2H4ZxidBPlc1upc2gsTv4wd49pr8WjcCp2GgGzInNRA1TafjwMyFwQIdLOHrcZCmMlfmDpME2cy4oXikQntab721feuUav-GBBk19YW_JI8ROjfU-KOIo0ZdgEXTvCGF-TviYqicKlE7tjbblgokfK2bSO1F_FtcDJSe7CxPZNaSnVRozwD4VTeZ/s720/Asesinatos%20en%20familia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPemJ-2H4ZxidBPlc1upc2gsTv4wd49pr8WjcCp2GgGzInNRA1TafjwMyFwQIdLOHrcZCmMlfmDpME2cy4oXikQntab721feuUav-GBBk19YW_JI8ROjfU-KOIo0ZdgEXTvCGF-TviYqicKlE7tjbblgokfK2bSO1F_FtcDJSe7CxPZNaSnVRozwD4VTeZ/s320/Asesinatos%20en%20familia.jpg" width="222" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Las razones que conducen a la escritura de una novela
policiaca son inherentes a cada persona y todas válidas. Otra cosa es el resultado.
Así Agatha Christie empezó retada por su hermana y el resto es historia; o Sue
Grafton que decidió que matar en la ficción le ahorraría problemas y cárcel a
raíz de un penoso divorcio y ahí está su alfabeto del crimen.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Por eso el hecho de <b>Nina Simon</b> haya escrito <b>Asesinatos
en familia</b>, un domestic noir en el que el caso policial va de la mano de dramas
familiares, proyectando en la novela su propia situación de desesperación y
amor, es una razón como cualquier otra para iniciarse como escritora de misterio,
y quien sabe si el tiempo dirá que de las buenas.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Así, <b>Asesinatos en familia</b>, es el resultado de una
catarsis familiar que a su vez es una catarsis familiar. La primera a cargo de
la autora y su madre y la segunda de las protagonistas, las mujeres de la
familia Rubicon.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Protagonistas femeninas, en la más pura esencia del
domestic noir, que representan tres generaciones y tres formas de afrontar la
vida. Abuela, madre e hija, o madre, hija y nieta, como prefieran enfocarlo.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE2VXoLH7JNrJQS3mbFzzr8YQEVarMvNBGGiVnW56-__LyRls7MVbY5M2glVuvsNHv9Jf_XIkVlxVvBtQl-W0vFRxLObk147yKSrEET7ml47h89ZG3jOVhTjh4UaQXKvs1Uj3ClICIzRhhQ1YIv84UhJ9oMOM8Rgv9evKBx6g28MB-v84KETv6Xl6L8XL0/s835/Nina%20Simon.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="835" data-original-width="565" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE2VXoLH7JNrJQS3mbFzzr8YQEVarMvNBGGiVnW56-__LyRls7MVbY5M2glVuvsNHv9Jf_XIkVlxVvBtQl-W0vFRxLObk147yKSrEET7ml47h89ZG3jOVhTjh4UaQXKvs1Uj3ClICIzRhhQ1YIv84UhJ9oMOM8Rgv9evKBx6g28MB-v84KETv6Xl6L8XL0/s320/Nina%20Simon.jpg" width="217" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Lana, la mayor, residente en Los Ángeles, se muda
temporalmente por razones de salud a casa de su hija Beth en Elkhorn Slough, un
estuario donde las ciénagas están habitadas por numerosas especies de aves y mamíferos.
Jack, la hija de Beth y nieta de Lana, combina sus estudios trabajando a tiempo
parcial como guía de kayak para turistas ansiosos de turismo fluvial y ecológico.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En una de las excursiones, Jack, diminutivo de Jacqueline, se
encuentra con un cadáver y acaba siendo sospechosa. Esta absurdidad se
convertirá en un magnífico motivo para que su abuela recupere la energía e
inicie una investigación que no solo exculpe a su nieta, sino que le permita
descubrir al verdadero asesino y reafirmarse como alguien que todavía tiene
mucho que decir en la vida.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El caso, como el estuario donde trascurre, tiene sus
meandros, sus corrientes y sus cambios de nivel de agua sujetos a mareas influenciadas
por la Luna. Así la investigación y por ende también la novela es la suma de
una maraña de conflictos sentimentales y heridas no curadas que se alían con
intereses económicos e ideales de superación personal. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Las redenciones familiares se apoderan de la trama que, vehiculada
por las investigaciones policial, oficial, y la detectivesca, amateur, desnuda
los sentimientos de las familias al irse despojando de los reproches que
llevaron a separarse e incomunicarse hasta este momento.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Un domestic noir que tiene mucho de domestic y menos de noir,
y que resulta una lectura tan ligera y fácil, como deslizarse con un kayak por
una marisma plácida sin nada de viento.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-73373989938415156902024-01-10T17:07:00.002+01:002024-01-10T17:07:26.991+01:00File Number: Las Sombras de Board Hills de Frankman Román<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitPKrTfIytlNbA_a_w8r0czJXYKD1iNpD__OB4z0_8agoBvHHkiwpaQ8xMTNLwqSDKPoBDoOLQ2zsxRmSFx_OU0VpvTDFXueby3sTqFj8t_TUFaxbmacYRqtPhubqfC4AS8SpE7fcvM1E_1RSd2jd7aoeCtuY4WK5qu8-XYqH7GjkNcEKD2ZNEAR9Jkawy/s1256/File%20Number_portada.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1256" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitPKrTfIytlNbA_a_w8r0czJXYKD1iNpD__OB4z0_8agoBvHHkiwpaQ8xMTNLwqSDKPoBDoOLQ2zsxRmSFx_OU0VpvTDFXueby3sTqFj8t_TUFaxbmacYRqtPhubqfC4AS8SpE7fcvM1E_1RSd2jd7aoeCtuY4WK5qu8-XYqH7GjkNcEKD2ZNEAR9Jkawy/s320/File%20Number_portada.jpg" width="229" /></a></div><span style="font-family: arial;">La novela negra americana aparece construida, como el arte
figurativo, a partir de transferir una realidad. La historia está ahí fuera y solo
basta con atraparla con letras y encerrarla en páginas.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El detective solitario que se busca a si mismo en el fondo
de un vaso de whisky que el mismo ha vaciado, no una sino varias veces, no un
día sino muchos, es uno de los elementos habituales de la novela negra
americana.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La cliente, que dice lo que le interesa y se guarda lo que
le conviene; que aparenta indefensión mientras esconde sus garras de femme
fatale, es otro de los elementos habituales de la novela negra americana.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Nada nuevo bajo el sol desde El Halcón Maltés.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">File Number: Las Sombras de Board Hills, el subtitulo hace
pensar en que el autor no cierra puertas a continuar la serie, tiene ese inicio
y aunque consigue despertar y mantener la curiosidad no hace lo mismo con el interés.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y eso es así porqué el argumento presenta un ritmo con
altibajos, abusa de estereotipos hasta la sobredosis y soluciona mal algunos de los aspectos del
caso, como la localización de las pertenencias, el leit-motiv de la trama.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Las pertenencias de alguien que ha muerto y que por lo visto tienen un interés tan especial como para contratar un detective para localizarlas y emprender una investigación peligrosa.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxAbaohCgS2G9s5UYxVp3SY-FmcFYgLrxshwbwxXy8ZrluKAklV2M24vb6IWPmW4yQ6fppKjfM50b3WPvcJP57JHzMUKOmcsqMjVWsuTkqHcQJ2Iwh0rzGf0-tgwfly9Ixl8hkskdm_NwgIk6G4BZOmQGHaP9gTqtbpLq-SebA1exzzgcKWIlIfrEnvZGi/s800/filenumber2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="555" data-original-width="800" height="343" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxAbaohCgS2G9s5UYxVp3SY-FmcFYgLrxshwbwxXy8ZrluKAklV2M24vb6IWPmW4yQ6fppKjfM50b3WPvcJP57JHzMUKOmcsqMjVWsuTkqHcQJ2Iwh0rzGf0-tgwfly9Ixl8hkskdm_NwgIk6G4BZOmQGHaP9gTqtbpLq-SebA1exzzgcKWIlIfrEnvZGi/w494-h343/filenumber2.jpg" width="494" /></a></span></div><span style="font-family: arial;"><br />El dibujo, el color, que se mueve en una gama cromática que
acentúa las emociones, y la composición de página son lo mejor. Frankman Román,
su creador, demuestra actitud y una incuestionable aptitud gráfica, lo que sin
duda sugiere mejoría en la siguiente entrega.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El comic en este país sigue siendo la cenicienta de las
artes visuales y a diferencia del país vecino, donde el reconocimiento permite
que la producción no sea analizada con lupa, aquí solo la calidad sobresaliente
sale indemne.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-67826790908843553092024-01-04T11:59:00.001+01:002024-01-04T11:59:31.060+01:00Via morta d’Assumpta Montellà<p><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2sZdulNltv4a5OeqDmZ3tr2CbGS79R8iL74WvMarAa6qDqaaypDaiqUMF3ZHJM4uidQWfWKTj79ZCtLlH5U8MiRfrViCpYiUWr4AuGy6WxzPZTbrGr38p_bCzbT2P3a1-vRp5iWcVDqfsZrwD_ifUGh3q5SjgfRKdOLTpOQo5R1wFBal4U93Ng9DyKJO3/s500/Via%20morta_coberta.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="313" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2sZdulNltv4a5OeqDmZ3tr2CbGS79R8iL74WvMarAa6qDqaaypDaiqUMF3ZHJM4uidQWfWKTj79ZCtLlH5U8MiRfrViCpYiUWr4AuGy6WxzPZTbrGr38p_bCzbT2P3a1-vRp5iWcVDqfsZrwD_ifUGh3q5SjgfRKdOLTpOQo5R1wFBal4U93Ng9DyKJO3/s320/Via%20morta_coberta.jpg" width="200" /></a></div>Hi ha persones quina vida
és anar per un rail de tren, paral·lel a l’altre però que mai arribaran a
ajuntar-se. La via d’un tren et pot portar tan lluny com per no recordar d’on
vens però si tries una via morta, el final pot arribar quan menys t’ho esperis
i quan menys ho desitgis.<p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">Portbou és una localitat
que terra a dins te límits en forma de vies de trens internacionals i a l’altre
costat una cala, que s’obre el mar fins la ratlla, oportunitat de
contrabandistes.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">Portbou és un lloc de pas
i poca és la gent que s’incorpora al municipi. Portbou és un nus ferroviari amb
túnels; alguns amb sortida i d’altres de via morta.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">La Carol Cabot hi acaba
d’arribar mentre espera que la seva relació amorosa torni a trobar via, però no
sap quan temps li farà falta. Enseguida l’atrapa l’atmosfera que li ofereix l’estació,
els carrers, el blau del mar i l’hotel <i>Le Rayon Vert</i> que semblen viure en una
època passada i conten històries de tota mena però gairebé totes sense final
feliç.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">Perquè son histories de
veres i per tots es sabut que només la ficció regala somriures sense demanar
res a canvi.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">La Carol viurà una
historia de les que marquen per tota la vida en aquesta localitat ventada per
tramuntanes recurrents que tal com se’n duen els núvols en porten de nous.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">Una tramuntana que se’n du
cabòries però que no és capaç d’endur-se la sang vessada arrapada al terra. Que
se’n du paraules a mig dir i mig escoltar i desdibuixa perfils però que no pot
fer oblidar el que ha passat tot i que eixugui les llàgrimes a poc d’aflorat
pel ribet de l’ull.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">Via morta </span></b><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">és una novel·la negra molt mediterrània, una novel·la
d’amors i desamors; d’amistats més enllà de la paraula; d’esperança i
desesperança; de venjança i de traïció; de sang i dol; de tristors i de cap
alegria. <b>Via morta </b>és el final d’un trajecte.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigqr73DPY79tIShuk4nXmRV39aLSW4_owLTr_wVSNSSHFDFGGVoZXnAZFhbo5jb7PUAtI4m_8Xf3BJXY_6t07gBc_MqvWjfjNntdJywPXh-7zUC-_JzYXbr82_jK5EU1jhdmDrmROVvpKd-yBrFaNs5uZ8JLKYahIgUBnmRaXeJDVcZzoMyLcedsV1TBKN/s335/Assumpta%20Montell%C3%A0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="335" data-original-width="212" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigqr73DPY79tIShuk4nXmRV39aLSW4_owLTr_wVSNSSHFDFGGVoZXnAZFhbo5jb7PUAtI4m_8Xf3BJXY_6t07gBc_MqvWjfjNntdJywPXh-7zUC-_JzYXbr82_jK5EU1jhdmDrmROVvpKd-yBrFaNs5uZ8JLKYahIgUBnmRaXeJDVcZzoMyLcedsV1TBKN/s320/Assumpta%20Montell%C3%A0.jpg" width="203" /></a></b></div><b>Assumpta Montellà </b><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">l’ha escrit a dues veus; en primera persona per saber en
tot moment el que sent i viu la protagonista i l’altre per entendre el context
del que ha passat, el que està passant i el que és probable que passi.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">L’autora dibuixa siluetes
d’història i les emplena amb colors de ficció, fent del plaer de la lectura un
moment de temps aturat.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">La trama va colpint de
forma imperceptible però insistent fins que no hi ha marxa enrere. I ve a
confirmar, com en una andana, que es poden veure trens passar o agafar-ne un.
Mai sabrem si la decisió presa és l’encertada perquè totes ho son i cap ho és.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;">Llegiu-la, la gaudireu i patireu per igual, doncs és el que ha d'aconseguir una bona novel·la negra.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: CA;"><o:p> </o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-24219627006863942392023-12-28T11:01:00.000+01:002023-12-28T11:01:09.025+01:00El cementerio del mar de Aslak Nore<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihoQeABnknDTOF2MWjCl36DpqdV7X0gA6j3Bs5d4b2eVjFXcAgdyuxqqXfSiAJAX8oo3NGHSkTkYIdzcB5otJ0eLabixTOMhQBClugy8iHSq-ha0w3LZGnSIPhEBqdpaFiyEQcWhHEqM67HdITlNlonrz5HMqb-lXmXgalDPTG104DP8HPT-d-iQyf8tC0/s1698/el-cementerio-del-mar.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1698" data-original-width="1100" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihoQeABnknDTOF2MWjCl36DpqdV7X0gA6j3Bs5d4b2eVjFXcAgdyuxqqXfSiAJAX8oo3NGHSkTkYIdzcB5otJ0eLabixTOMhQBClugy8iHSq-ha0w3LZGnSIPhEBqdpaFiyEQcWhHEqM67HdITlNlonrz5HMqb-lXmXgalDPTG104DP8HPT-d-iQyf8tC0/s320/el-cementerio-del-mar.jpg" width="207" /></a></div><span style="font-family: arial;">Pocas veces el pasado puede reescribir tanto el presente
como para que éste hubiese sido tan distinto que no se reconocería.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">No hay nada peor que enorgullecerse tanto del pasado como
para nombrarlo en mayúsculas. Ya que éste podría no responder del todo a la
verdad y las mayúsculas son difíciles de disimular.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Esto es lo que trata <b>El cementerio del mar</b>, un
thriller que enlaza el poder de una saga familiar con la historia de un país.
Que relata como la ambición es un armario que esconde esqueletos. Que cuenta
como el dinero es una gran alfombra que amaga lo que no se puede mostrar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">A partir de un suicidio en la familia y de la intención de
escribir la biografía de otro de los miembros, empiezan a aflorar suposiciones
y sospechas de que tal vez todo lo que ha sido dogma y seña en el escudo de la familia
pueda ser solo un eslogan.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Los hijos del patriarca prefieren vivir mal con verdades
que bien con mentiras y sus decisiones pueden hacer tambalear un imperio
levantado hace ya bastantes décadas. Solo el dialogo sincero puede paliar la
crisis, aunque tal vez no sea suficiente para pararla ya que otra rama de la familia ha entrado en el juego, evidenciando como los intereses particulares fabrican sus propias verdades.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Por lo que se puede llegar al homicidio si es preciso para
mantener el silencio en algunos de los aspectos más determinantes, que pueden
voltear todo lo que hoy existe a nivel familiar y empresarial.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpq9HdubDuCVfQfQSmdSa4GQ40j5_TLC_FnSNvr7sQBFsLEpMQnlyDEGJ8WfPaY7nYNl2Zjk7NnWkDKrvdGVCdVtEmqc7mk1R2Md2NiaM7YKQhxoj6bksSWHXIAmSVGYBKasbesZNIToh8pHip218eVuZAXKaOeojuzh9ahkiiWD5o-L0JSbul8JvO82xL/s984/Aslak%20Nore.webp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="984" data-original-width="854" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpq9HdubDuCVfQfQSmdSa4GQ40j5_TLC_FnSNvr7sQBFsLEpMQnlyDEGJ8WfPaY7nYNl2Zjk7NnWkDKrvdGVCdVtEmqc7mk1R2Md2NiaM7YKQhxoj6bksSWHXIAmSVGYBKasbesZNIToh8pHip218eVuZAXKaOeojuzh9ahkiiWD5o-L0JSbul8JvO82xL/w202-h233/Aslak%20Nore.webp" width="202" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial;"><b>Aslak Nore</b><span style="line-height: 107%;">, autor noruego,
ambienta en su país una ficción sustentada en realidades. Se remonta a la 2
Guerra Mundial porque toda historia tiene sombras alargadas y habla de
terrorismo fundamentalista porque no se concibe la época contemporánea sin su
influencia.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Durante 500 páginas, la historia real y la ficticia van entrecruzándose
para reforzar la verosimilitud del argumento. A ritmo pausado, es thriller por
su desarrollo y estructura narrativa y no por sus acciones vertiginosas, va
desgranando los elementos que compondrán, de principio a fin, el mosaico donde al
final todo encaja perfectamente.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El perfil de cada personaje, tan marcado y bien definido;
los cambios de escenario de norte a sur del país y en otros lugares tan remotos
como Líbano o Afganistán; paisajes nevados y profundidades marinas, y
escenarios de paz y de guerra, salpimientan con convicción una trama que
convence e interesa porque nada en ella es gratuito.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Es carne de serie televisiva. Y si no al tiempo.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-69161442452908692952023-12-23T12:10:00.004+01:002023-12-23T12:10:47.091+01:00Estrella sobre Belén y otros cuentos de Navidad de Agatha Christie<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiSkrWzsg8l6EwsfBrsL81mZ7OzmwTWTMXn6I-8YiOGl5oBoPtGsPBKIM6TUZf8cpoq303SfkiilqUE6THlSo0wp2Lf_ePYIQsxohAvFUSCStBc_YXydrULtRYtv-pCO_TMiyyvS4AlDEg8c-vc8wW6yLXPBXng4cvXC3ucDTVaw81c7E1eXouaVV28vZc/s1200/ESTRELLA-CAMISA-2021-PORTADA-web.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="889" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiSkrWzsg8l6EwsfBrsL81mZ7OzmwTWTMXn6I-8YiOGl5oBoPtGsPBKIM6TUZf8cpoq303SfkiilqUE6THlSo0wp2Lf_ePYIQsxohAvFUSCStBc_YXydrULtRYtv-pCO_TMiyyvS4AlDEg8c-vc8wW6yLXPBXng4cvXC3ucDTVaw81c7E1eXouaVV28vZc/s320/ESTRELLA-CAMISA-2021-PORTADA-web.jpg" width="237" /></a></div><span style="font-family: arial;">La Navidad siempre ha sido un
referente en <b>Agatha Christie</b>, no solo por sus novelas policiacas ambientadas en
esa señalada fecha, con toda la paraernalia de adornos y comidas tradicionales, sin olvidar el famoso pudding.</span><p></p><p><span style="font-family: arial;">Sino también por el interés editorial en publicar
anualmente una novela de la autora que se promocionaba con el eslogan </span><span style="font-family: arial;"><i>A Christie for Christmas </i>y cuyo público
lector esperaba ansiosamente.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Efectivamente varios son los
títulos de novelas y relatos que tienen que ver con la Navidad, habitualmente
nevada, en las tramas policiacas de la autora. No hay que olvidar el referente <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><u><a href="http://jordivalerointerrobang.blogspot.com.es/2013/12/navidades-tragicas-de-agatha-christie.html">Navidades trágicas</a></u></b> ya reseñada
en este blog.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Hoy, no obstante, la reseña no
va de crímenes sino de mostrar un nuevo punto de vista que ayude a entender la
peculiar relación de la Gran Dama del Crimen con estas fechas y con las pequeñas y pequeños de la casa.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Así pues, la reseña se refiere
a una obra, <b>Estrella sobre Belén y otros cuentos de Navidad</b>, cuya existencia
probablemente sorprenda incluso a quienes se precien de ostentar un amplio
conocimiento sobre la obra de Agatha Christie.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La sorpresa no solo viene por
su contenido, atípico en Christie y más propio de Mary Westmacott, su otra voz,
y también por ser una obra muy menor y por tanto menos promocionada que su
producción policiaca y por consiguiente más desconocida.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El libro se publicó
inicialmente en 1965 y aquí fue la Editorial Confluencias quien tiene sus
derechos. Consta de 6 cuentos y 5 poemas relacionados y está ilustrado.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Una curiosidad que bien vale
dedicarle los minutos que toma su lectura y puede ser un curioso regalo a fans
de La Gran Dama del Crimen, aunque en su redacción se tomara un descanso entre
asesinato y asesinato y el crimen, en esta ocasión, no aparezca por ningún
lado.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-46524928416669983122023-12-17T18:24:00.001+01:002023-12-17T18:24:09.940+01:00Palabras Malditas de Miguel Conde-Lobato<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzNLLFW6KO9WNiz8PX6C3qRUPELPfduZtgwoW4FLZyDzfp4EgqJuD87gzZUdIQxFUoMrcKJ1TAsV1glLpbL7L3lRbIsMXQiBmuaLsOXIk-yI5TFOZlqJnqdrjqanklf9ay22xGLqclAu2pnVOWbQVK2DrccHqTVySyZ4iJCLxbpyxp6uNKUbL6hhyphenhyphenC8E4v/s456/Palabras%20malditas__.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzNLLFW6KO9WNiz8PX6C3qRUPELPfduZtgwoW4FLZyDzfp4EgqJuD87gzZUdIQxFUoMrcKJ1TAsV1glLpbL7L3lRbIsMXQiBmuaLsOXIk-yI5TFOZlqJnqdrjqanklf9ay22xGLqclAu2pnVOWbQVK2DrccHqTVySyZ4iJCLxbpyxp6uNKUbL6hhyphenhyphenC8E4v/s320/Palabras%20malditas__.jpg" width="211" /></a></div><span style="font-family: arial;">¿Puede un tatuaje definir a una persona? Seguramente sí.
Los tatuajes, libremente elegidos, hablan de quien los luce. Pero ¿Qué pasa si
la persona tatuada no lo ha elegido? Y, peor ¿Qué pasa si el tatuaje es un texto e
invade la frente para que todo el mundo pueda verlo y leerlo? y, peor es que quien lo
lleva que ya no desea mirarse al espejo…</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En Estela, un imaginario pueblo de Galicia, alguien tatúa y
mata o mata y tatúa, aquí el orden de los factores solo importa a la
víctima y al agresor. Los investigadores ya se lo encuentran todo hecho.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Los tatuadores de oficio están en el ojo del huracán de los
habitantes, bien porqué ya no hacen caja o, peor, porque están en el punto de mira y son víctimas de blanco
fácil y hostilidad creciente. Sospechosos y temidos a la vez.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Edén González, apartada del cuerpo de la Guardia Civil por
su celo contra la injusticia y el abuso de poder, enfrentándose a quien lo ejerce por tamaño y posición
dominante, es requerida para llevar el caso.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">O bien están muy necesitados o, peor, buscan su hundimiento
definitivo. Pero sabe que o acepta o, peor, pronto se confundirá con uno de los
muebles de su hogar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En su equipo está Fernanda Seivane, compañera desde la
Academia y amiga desde entonces, que, mira tu por donde, le ha dado por hacerse
un tattoo que tiene mucho significado y trascendencia.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">Palabras Malditas </span></b><span style="line-height: 107%;">son
aquellas que definen con agresividad, son casi insultos, son ataques; son el corazón de esta novela
negra o mejor, este thriller cuya lectura no permite escaparse, o peor, impide
continuar el ritmo de vida normal hasta que no se haya acabado.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmSHqUYOeDfNJpjfjbURllySdjHeZxord-kKyCRpRTcoMV2Psflzm1E_4SnuxygRvCylWAYXGqwMHnEyTDD-6Xpme3VemBLxRZTTPsid7xbakCr6hBg0ddUptXGu7zCxg1XS8f21GZ2wj9kMfUt7_F-BluwYdoa1BT0mh3wkq6IkRaHYeh9OWufcKs9ugb/s593/Miguel%20Conde-Lobato.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="593" data-original-width="489" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmSHqUYOeDfNJpjfjbURllySdjHeZxord-kKyCRpRTcoMV2Psflzm1E_4SnuxygRvCylWAYXGqwMHnEyTDD-6Xpme3VemBLxRZTTPsid7xbakCr6hBg0ddUptXGu7zCxg1XS8f21GZ2wj9kMfUt7_F-BluwYdoa1BT0mh3wkq6IkRaHYeh9OWufcKs9ugb/w206-h249/Miguel%20Conde-Lobato.jpg" width="206" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Pero que se acabe la lectura no significa que el cerebro
pueda olvidar con facilidad los actos ominosos que en ella se describen y es que <b>Miguel
Conde-Lobato</b>, su autor, sabe como impresionar y como dosificar el ritmo,
capítulos cortos y acción con reacción y contra reacción, para que nadie pueda
desentenderse de lo que explica y, peor aún, lo que describe.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El thriller es lo que tiene, si está bien escrito y el
argumento es consistente lo que único que se le pide, a medida que avanza la
lectura, es que, por favor, por favor, el final esté a la altura.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y <b>Palabras Malditas </b>es un thriller que hace honor al
calificativo y es ejemplo a seguir. El argumento aborda distintos temas con sustancia, para darle
verosimilitud, pero sin pretender dar clase académica, y su desarrollo está bien nivelado
como para que todo se sustente sin excesos ni defectos.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Es una lectura que ocupa horas de tiempo, pero sin
malgastarlo sino invirtiéndolo. Podría haber sido más comercial, o peor, puro
best-seller y sin embargo nada entre las dos aguas aguas con fluidez y
determinación. </span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-83875052621731813442023-12-03T22:05:00.000+01:002023-12-03T22:05:45.975+01:00 Una bala en la cabeza de Matz y Colin Wilson<p><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiQbISwutmKq0aTsfQJ7P9zqXpxo-MZeZtupbTEie_qPgpLR6H7GiwObMi8JrpPpLBmzck4FyqrBgD-FHbkgQ9I-qtlSqxrKfTlU-qIw5Xlr974QvxTPMnkrPxnmRIYICp6mGPm5QEaUH-pBRYhjBaxexFv5_QL2dnt_dfoa8J2Y-5kWl1BcT5PIIIttKh/s320/Una%20bala%20en%20la%20cabeza%20(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="228" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiQbISwutmKq0aTsfQJ7P9zqXpxo-MZeZtupbTEie_qPgpLR6H7GiwObMi8JrpPpLBmzck4FyqrBgD-FHbkgQ9I-qtlSqxrKfTlU-qIw5Xlr974QvxTPMnkrPxnmRIYICp6mGPm5QEaUH-pBRYhjBaxexFv5_QL2dnt_dfoa8J2Y-5kWl1BcT5PIIIttKh/s1600/Una%20bala%20en%20la%20cabeza%20(1).jpg" width="228" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Si la política hace extraños
compañeros de cama, la venganza lo ve y sube la apuesta.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y es que vengarse es un placer
solo degustable para quien entiende que la vida no es más que un hilo que en cualquier
momento alguien o algo puede cortar. La vida es corta y el tiempo es oro, y
como tal hay que saber invertirlo en lo que de mejor rédito.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y si te matan a alguien
cercano, ¿qué mejor rédito que dedicarte en cuerpo y alma a buscar placer en la
venganza?<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Esta historia se inicia
recorriendo las calles al lado de un par de sicarios. Unos amigos que ya llevan
años matando como para ser considerados profesionales, lo que no quita sin
embargo que a veces se puedan cometer errores y, que estos, supongan un peligro
insospechado para quien convive con el peligro, como quien echa pan a los peces
de un estanque.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">A los protagonistas se les
nota el cansancio y la tensión, y evidencian la falta de reposo, de buenas
comidas y ausencia de felicidad; algo que parece estarles vetado.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El arranque nos muestra que
estamos ante un guion tan excesivo como magnífico; un homenaje a Pulp Fiction
desde la primera viñeta que se abre paso con un diálogo tan banal como
significativo y trascendente para el desarrollo de la trama.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Una trama que va ofreciendo
giros y, como si estuvieran peraltados, a cada uno va incrementando la verticalidad
y con ella la tensión. Sin saber a dónde conduce; sin intuir el final. Una
trama cargada de suspense que mantiene pegada la vista y la atención en cada
viñeta.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_UTi9CoWECDIw5T5ez5pamRb2-33syttapRNGrwO9sWied4cCBnL6bnyCP-j_8uWWSUoeuoeyb5tBKnw7WexN5g-PI1VpLW4iH_Fc2oIU79kQy-h_O8kDvfcmkrjXS8eT3knoH2Zz94-Bp7M9sDBpzbWp7MOJcWd8llWgXm8iRW3JXKVZ6hVqDe6MziRN/s1170/429015957_537816947_tcimg_C6783689.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="827" data-original-width="1170" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_UTi9CoWECDIw5T5ez5pamRb2-33syttapRNGrwO9sWied4cCBnL6bnyCP-j_8uWWSUoeuoeyb5tBKnw7WexN5g-PI1VpLW4iH_Fc2oIU79kQy-h_O8kDvfcmkrjXS8eT3knoH2Zz94-Bp7M9sDBpzbWp7MOJcWd8llWgXm8iRW3JXKVZ6hVqDe6MziRN/s320/429015957_537816947_tcimg_C6783689.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Espectacular trabajo el que
ofrece este cómic. El guion se lleva la mejor parte, es obra de <b>Matz</b> (seudónimo
de Alexis Nolen) a quien ya reseñé en “<b><u>El asesino</u></b>”, una emotiva
historia de un asesino profesional, tensionado hasta extremos, seriada en 5
álbumes. Donde matar y morir son caras de una misma moneda. Una historia donde
dudar significa morir y donde matar significa vivir (se acaba de estrenar su
versión cinematográfica en Netflix, con el mismo título El Asesino, dirigida
por David Fincher e interpretada por Michael Fassbender). <o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El dibujo lo aporta el
australiano <b>Colin Wilson</b>, alguien con mucho oficio gracias a su
versatilidad, que en esta ocasión emplea un trazo limpio para que sean las
expresiones de los rostros y las intenciones de los gestos los que hablen por sí
mismos ante la exigencia de un guion que le obliga a exprimirse al máximo. Un
trabajo que parece fácil porque sus líneas aparecen sueltas, pero es que lo
difícil es precisamente conseguir eso.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Una de esas lecturas que gusta
compartir, que demanda nuevo visionado y que pide que se charle sobre
ella.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-83245419944147380532023-11-30T17:21:00.000+01:002023-11-30T17:21:10.924+01:00Asesinato en la librería de Sue Minix<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHZaSG3PGjhXxLdsm09o-31ZASDuEaK-GvVPlDW3shOwoq5m0k5BUIATdjySb8CjKa_qhAW_XuWGsSUpY5UEQHL6bXFfEH2FhYO6SQ-OI7mmw7H-qI7fmPs6-xWh3lqqMdpL-vU1VOrdBZGZzy7i_ocr7TxwuCdF84D97tZ9wMlU8VEogytwOcMkSX2XlT/s809/Asesinato%20en%20la%20librer%C3%ADa.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="809" data-original-width="552" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHZaSG3PGjhXxLdsm09o-31ZASDuEaK-GvVPlDW3shOwoq5m0k5BUIATdjySb8CjKa_qhAW_XuWGsSUpY5UEQHL6bXFfEH2FhYO6SQ-OI7mmw7H-qI7fmPs6-xWh3lqqMdpL-vU1VOrdBZGZzy7i_ocr7TxwuCdF84D97tZ9wMlU8VEogytwOcMkSX2XlT/w210-h309/Asesinato%20en%20la%20librer%C3%ADa.jpg" width="210" /></a></div><span style="font-family: arial;">Aletha Loez Cunningham está intentando consolidar su
proyecto de vida, consistente en tener una librería, gracias a haber ganado un
premio que le ha permitido el capital necesario para abrirla e ir, mal que
bien, tirando.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En su librería, Lectores Voraces, sentada asiduamente en la
mesa del rincón, está Jennifer Marie Dawson, amiga de Aletha, y escritora de
éxito, a raíz de su primera novela policiaca “Problema Doble” protagonizada por
los gemelos Dana y Daniel.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Su mesa, su rincón, su portátil, su refugio, sus ojos, entre suspiros de deseo, buscando el cuerpo y la mirada de Russell, el dependiente, y su incapacidad por
hilvanar unas líneas, que ya no párrafos, de la secuela que ha prometido a su
editora y que esta no para de reclamarle sin éxito. El temible bloqueo que sigue a un éxito mayúsculo e inesperado.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Aletha es una de sus mejores amigas, la otra es Brittany
vecina de piso; sin ellas probablemente no habría vuelto a Riddleton, por eso
cuando Aletha muere de una forma y en un lugar un tanto inusual, Jen siente que
tiene que dedicarse en cuerpo y alma a descubrir lo sucedido.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Como escritora de suspense policiaco conoce la teoría de la
investigación criminal y se cree capacitada para ello, pero además se le añade
otro aliciente que es el de demostrar su inocencia cuando se le comunica que es
sospechosa del asesinato, una vez confirmado que así murió su amiga.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">Asesinato en la librería </span></b><span style="line-height: 107%;">es una
novela donde la amistad se antepone a cualquier cortapisa legal y donde el
suspense policiaco actúa de acelerante de una trama convincente. Excepto para las
escenas de peleas en las que no resulta fácil visualizar la coreografía de
movimientos.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7_Snt6sLqbuGaSTNIS-csm6Wn9ms3lpVgi-YpzN8G6hc2pMeJhF3TdK5a3CfRb0sH5TCLOpso2VRs0IIXfllcCqIRW61_GVtbH8mCGu_yWccij2lyhcTapEq3XK58KRHADJ1IQsP_EqFCHmKFpHN16t7wIUJz9Mys4KId8PsCUgp9gky9zr7hSLbSACMn/s432/Sue%20Minix.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="285" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7_Snt6sLqbuGaSTNIS-csm6Wn9ms3lpVgi-YpzN8G6hc2pMeJhF3TdK5a3CfRb0sH5TCLOpso2VRs0IIXfllcCqIRW61_GVtbH8mCGu_yWccij2lyhcTapEq3XK58KRHADJ1IQsP_EqFCHmKFpHN16t7wIUJz9Mys4KId8PsCUgp9gky9zr7hSLbSACMn/s320/Sue%20Minix.jpg" width="211" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Una novela de <b>Sue Minix</b>, de misterio cozy y
básicamente chiclit, repleta de diálogos irónicos y pensamientos mordaces que
divierte y seduce por su hábil combinación de acción y emoción.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Es de esas lecturas que no pretenden más que facilitar
agarraderos para sobrellevar realidades aburridas, exasperantes y desesperantes
que sin una ficción que entretenga y evada caen como una losa que aplasta y no
deja respirar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Léanla y pasarán buenos ratos con los pensamientos y
acciones de Jen y también ratos angustiosos con los pensamientos y acciones de Jen.
Un personaje capaz de extraer todo el cromatismo sentimental del lector.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Lo que no se entiende, y no tiene más importancia, pero no
puedo evitar notarlo, es la cubierta: en la novela no hay gato, ni libro
abierto frente una taza de té, ni otro con una daga que lo clava al suelo, ni
mucho menos el asesinato se produce en la librería. A partir de aquí el
contenido es lo único que interesa. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-14051838455345163232023-11-29T18:54:00.000+01:002023-11-29T18:54:54.052+01:00Manos Arriba Sociedad Limitada de Yolanda Almeida<p><b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhINIUw3Ejvqc2n8HKHQI7ArWlRjZaT8mwPdbaLXXP09G-BgNo869YzzTn1ml1Fv5WCyEBnLXGkSSc4fJGXrI1KhdGrn-El2gE6ImnrGnWE2lFwTSX-BKm0M-i6OSOlsmJU73nxewPt1d6en7xPd8W4sEQxZkzItojNU5NQZ7Z8hT0sUkUt_h0S51yPzbZk/s344/Manos%20Arriba.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="344" data-original-width="229" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhINIUw3Ejvqc2n8HKHQI7ArWlRjZaT8mwPdbaLXXP09G-BgNo869YzzTn1ml1Fv5WCyEBnLXGkSSc4fJGXrI1KhdGrn-El2gE6ImnrGnWE2lFwTSX-BKm0M-i6OSOlsmJU73nxewPt1d6en7xPd8W4sEQxZkzItojNU5NQZ7Z8hT0sUkUt_h0S51yPzbZk/s320/Manos%20Arriba.jpg" width="213" /></a></b></div><b>Manos Arriba Sociedad Limitada </b><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 107%;">es una
obra de teatro en un acto para dos personajes. Una obra de teatro breve; lo que
otrora vendría a ser un entremés si no fuera porqué su contenido dista mucho de
ser humorístico, aunque sea una clara representación de humor negro.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Yolanda Almeida</span></b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">, la novelista, poetisa y dramaturga a la que pertenece esta obra, recurre otra vez a esta especialidad del
arte escénico, que es el teatro breve para incursionar en el género negro.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">De nuevo, como ya hiciera en <b><u><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2019/10/la-cuarentona-de-yolanda-almeida.html">La Cuarentona</a></u></b>, <b><u><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2021/02/la-sombra-de-yolanda-almeida.html">LaSombra</a></u></b> y <b><u><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2022/11/que-ocurrio-en-undiano-de-yolanda.html">¿Qué ocurrió en Undiano?</a></u></b>, carga los diálogos con
balas que aciertan con precisión los problemas sociales que son endemia porque
ningún gobierno, local, autonómico o general, prefiere no abordarlo: son muchos
los favores a las patas que los sustentan como para meterse en jardines llenos
de espinas.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Manos Arriba Sociedad Limitada </span></b><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">aborda
el problema de la juventud que aún estando suficientemente, cuando no
sobradamente, preparada no solo no encuentra trabajo de lo que ha estudiado,
conoce y quiere, sino tampoco en otro oficio si no es aceptando, como tantas
otras personas, horarios desmesurados, trato casi vejatorio, sueldos de risa y
horas extras gratis que ayudan a fortalecer lazos bajo el anglicismo de team
building.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Y es que cuando la supervivencia está en juego, para quien
busca trabajo las leyes son un privilegio no alcanzable y la conciliación un
lujo inaccesible.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaJAv1MmUMKtrtKIrMQrhnpPpJZbj9JsE9b9U8ztk4PsZe0Na_Gsbh3iX2rkDuwtaXpRDv9u6cev-FsmkGs312e81E7d-fbBv0o2DUcZ_XuMovVLluw8KXxkSvA-aRJ7nrpw7j8wAlHfRo6xfzs91hSsO2_1iamA_xF1eqYd-aFFKBYdqC54lt8EPP94yW/s669/Yolanda%20Almeida.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="669" data-original-width="555" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaJAv1MmUMKtrtKIrMQrhnpPpJZbj9JsE9b9U8ztk4PsZe0Na_Gsbh3iX2rkDuwtaXpRDv9u6cev-FsmkGs312e81E7d-fbBv0o2DUcZ_XuMovVLluw8KXxkSvA-aRJ7nrpw7j8wAlHfRo6xfzs91hSsO2_1iamA_xF1eqYd-aFFKBYdqC54lt8EPP94yW/w214-h259/Yolanda%20Almeida.jpg" width="214" /></a></div>La autora presenta el problema con menos enjundia de la que
podría y debiera; se limita a esbozar a lápiz una realidad cuando podría grabarla
sobre piedra. La corrupción por prevaricación, soborno, negocios turbios y
nepotismo tienen en este país suficiente casuística para ello.<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Permite que la crítica
social se diluya camuflando la realidad con
una salida ilegal dentro de la legalidad, aprovechando que las leyes tienen
tantos agujeros como para hacer agua por todas partes.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Lo hace a partir de un caustico dialogo entre un ladrón de
medio pelo que, ante la falta de oportunidad laboral, ansía ser un novedoso
emprendedor y su víctima, en idéntica situación.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ambos jóvenes, ambos JASP
(Jóvenes Aunque Sobradamente Preparados, como rezaba un anuncio televisivo de
1995), ambos en paro, sin subsidio, y ambos destinados, si el destino lo
permite y la policía no lo impide, a convertirse en empresarios de éxito.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">No dejen pasar la oportunidad de leer este entremés, y los
anteriores, y sonrían para no llorar. La cotidianeidad no es un camino de
rosas, y aunque lo fuera tampoco se podrían evitar las espinas.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-23832011451925513872023-11-26T18:32:00.000+01:002023-11-26T18:32:11.957+01:00Una detective en la Pequeña Farmacia Literaria de Elena Molini<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIikyVeuBQtSE-2lTv7LwhLlEt7g3ceZD9EXpVSw5r0Vxbut_3fkcn4I-wFa7cZkSUETWQEkz6RzbA55eKx0QO7_OF69rKZp4M9QPRj1IXGd7FFJOc-M89GyrftuAH1cnPRqR3N_9AGmbFt_ft8vD8RpSkQSqKMRm6od2NBL-VQcARaXOAWlVKXX7QPlmL/s2717/portada-una-detective-en-la-pequena.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2717" data-original-width="1795" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIikyVeuBQtSE-2lTv7LwhLlEt7g3ceZD9EXpVSw5r0Vxbut_3fkcn4I-wFa7cZkSUETWQEkz6RzbA55eKx0QO7_OF69rKZp4M9QPRj1IXGd7FFJOc-M89GyrftuAH1cnPRqR3N_9AGmbFt_ft8vD8RpSkQSqKMRm6od2NBL-VQcARaXOAWlVKXX7QPlmL/s320/portada-una-detective-en-la-pequena.jpg" width="211" /></a></div><span style="font-family: arial;">Hay lecturas que tienen efecto balsámico y desengrasante.
Leer todo el rato con la sonrisa pegada tiene efecto terapéutico y se nota. Se
sostiene por el mismo principio de la risoterapia y el abracismo, no la
corriente teosófica sino la práctica del abrazo.</span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><a name="_Hlk150680388"></a></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La novela <b>Una detective en la Pequeña Farmacia Literaria
</b>es un medicamento completamente inocuo y tremendamente efectivo contra los
geniecillos que provocan malhumor y potencian tendencias depresivas.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Una novela que abraza el entretenimiento, encuadrable en
las etiquetas de chiclit, o sea literatura para chicas y novela policiaca cozy,
o sea acogedora, amistosa y confortable donde la violencia se relega a un
rincón.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Rachele, la mejor amiga de Blu Rocchini, está encerrada en
un piso con un cadáver acuchillado y sus huellas en el mango y semejante
situación si algo incita a pensar es en su culpabilidad.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Blu va a dedicarse en cuerpo y alma a demostrar la
inocencia de su amiga. Y en paralelo a esa compleja investigación va a seguir
ejerciendo de biblioterapetuta, recomendando lecturas para mejorar el estado de
ánimo de lectoras y lectores.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y también va a lidiar con su día a día que tiene tendencia
a embrollarse, como una madeja de lana en manos de gato, de forma hilarante y
desesperante.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Con su novio, sus amigas, con el recién llegado al barrio,
con el novio de su abuela y con las sesiones de los Jueves de las Confidencias
que, celebradas en la librería, buscan la libre expresión de los asistentes en
los temas que les preocupan en un ejercicio psicoterapéutico de sanación.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y por si fuera poco mantiene conversaciones, interesantes,
instructivas y beneficiosas para el avance de la investigación con Miss Marple,
Sherlock Holmes o Jessica Fletcher que en una suerte de carne y hueso
incorpóreo se presentan sin llamada previa.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAUk-UAI8mFcy2d5VgSztkf_dNeu_PoNwwuhWQabmiyCRDTEt3_AOMdhZL9mKUWXDDCx0f563wsQoubha72jQkytrFEROaYd9FZ4F4ys2s92YoHugUVCjD9pYGaUUiJKOzzseEeEQJ-p9r1ahqawre_UEnlVYhRQ7oU-ggfN6JQ-YCG9ff0Ld7x_yQtsEg/s430/Elena%20Molini.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="353" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAUk-UAI8mFcy2d5VgSztkf_dNeu_PoNwwuhWQabmiyCRDTEt3_AOMdhZL9mKUWXDDCx0f563wsQoubha72jQkytrFEROaYd9FZ4F4ys2s92YoHugUVCjD9pYGaUUiJKOzzseEeEQJ-p9r1ahqawre_UEnlVYhRQ7oU-ggfN6JQ-YCG9ff0Ld7x_yQtsEg/w215-h261/Elena%20Molini.png" width="215" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Relatada en una primera persona omnisciente, ya que se
reconstruye, en declaración policial, un episodio pasado, y en dos momentos
temporales, la trama transcurre de forma muy dinámica y el relato va
manteniendo el tono de suspense hasta el mismísimo final.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En esta lectura se habla de amores felices y amores no
correspondidos, de almas en pena y otras que se elevan por encima de las
mezquindades humanas, de amistades de verdad y por conveniencia, de favores que
se hacen sin ser pedidos y sin esperar nada a cambio y de bondad, de una bondad
que rezuma por cada poro de cada página.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">Elena Molini</span></b><span style="line-height: 107%;">, la autora, alter ego
profesional de Blu, es la propietaria de la librería <b><u><a href="https://www.piccolafarmacialetteraria.it/">La Pequeña Farmacia Literaria</a></u></b> </span>que existe realmente en Florencia y cuya finalidad es mejorar la
calidad de vida prescribiendo lecturas.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">Una detective en la Pequeña Farmacia Literaria </span></b><span style="line-height: 107%;">podrá
no ser tu género preferido pero es ese dulce que tomado de vez en cuando exalta
el espíritu.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-87490472113921550152023-11-12T12:38:00.000+01:002023-11-12T12:38:13.140+01:00No es noir todo lo que reluce por Jordi Valero<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi06hJbDZ97Dl1QOoUX9MUY8fTy7N-mENQQOKwuSlQ53C_w4igmQ9JYrGzof_lCbQ41QgJ2O79bUyFSQbuTmp0T3tqKH3Qdqx_ySpsOlkaq8rNB9re9RLD-pLArpHW5ZNkxdeu5_vEh0WjV9yiTJXnSCFtLQPXafALjmBC6kUSVdGmoVLqmAipOXDL_URTu/s433/No%20es%20Noir%20todo%20lo%20que%20reluce_retall.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="287" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi06hJbDZ97Dl1QOoUX9MUY8fTy7N-mENQQOKwuSlQ53C_w4igmQ9JYrGzof_lCbQ41QgJ2O79bUyFSQbuTmp0T3tqKH3Qdqx_ySpsOlkaq8rNB9re9RLD-pLArpHW5ZNkxdeu5_vEh0WjV9yiTJXnSCFtLQPXafALjmBC6kUSVdGmoVLqmAipOXDL_URTu/s320/No%20es%20Noir%20todo%20lo%20que%20reluce_retall.jpg" width="212" /></a></div><span style="font-family: arial;">La obra literaria, escrita desde dentro, desde las tripas,
por la necesidad de contar algo que o sale o revienta, parece estar sobrevalorada y
es infrarentable.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Cada vez hay más gente que escribe, fíjense que digo gente,
aunque podría decir personas, pero algo se me resiste a llamarlas escritoras o
escritores; escribe, bien aprovechando un rebufo de su ya manifiesta popularidad o lo hace pretendiéndola.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Se escribe de forma totalmente resultadista porque es lo
que demandan las editoriales: cuenta de resultados.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Gente, o personas como prefieran, pero no escritoras o
escritores, debo insistir en ello, conocida principalement de la televisión o de las redes
sociales, más que de otros medios de comunicación, se lanza por
ambición o por encargo a escribir novela negra, policiaca, detectivesca…como si
no hubiera un mañana.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y si no saben escribir siempre habrá alguien que, de
tapadillo, salve los muebles, alguien que escriba en B. Lo de no saber escribir no es un tema ortográfico
o gramatical sino literario, ya me entienden.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El fin es conseguir el pelotazo. Sacar un libro en fechas
señaladas de venta asegurada, vender tanto como se pueda y más, y tomar el
dinero y correr hasta la próxima cita populista.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Los libros así escritos ya están pensados para ser
fácilmente guionizados y convertidos en serie televisiva. Y también para ser
carne de cañón en redes sociales. Ya no
son obras literarias son un <i>bussines case</i>.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y tanto da el genero elegido, mientras venda. Que ahora
toca fantasía pues a soñar con unicornios; que romántica, pues a verter
lagrimas frente puestas de sol; que histórica, pues a sacar los trapos sucios
de alguna reina o rey aún no investigado; que novela negra pues a matar a
alguien y elegir cliché que lleve la investigación, total ¿no son todas las
novelas negras iguales?<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El exceso de producción lleva a esto. Y como que vivir de
la literatura no solo es difícil, sino que a menudo es imposible, muchas de las
escritoras y escritores precisan de empleo fijo o pluri para cuadrar las
cuentas, que también comen y la luz se puede apagar pero no siempre pagar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">No tienen el rebufo de los medios para liderar ventas.
Escriben mejor pero poco importa si la mayoría de quien compra por Sant Jordi,
en las distintas Ferias del Libro, por vacaciones y para regalar por Navidad
solo busca el best-seller recomendado o la cara conocida en la contracubierta.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En este país muchas firmas están sobrevaloradas por prensa,
blogs, podcasts y editoriales que encumbran a la primera de cambio. Por el
interés te quiero Andrés. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La novela negra hace tiempo que murió de éxito cuando
conocidas voces de la radio, rostros famosos de telediarios, polémicas e
histriónicas figuras de tertulias, influencer de redes y guionistas de series televisivas
se pasaron al noir.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Esta burbuja tiene que explotar y después de un reset,
empezar de nuevo por el bien del género.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Hoy la novela negra se escribe pensando en multimedia y en
rentabilidad, la cuenta de resultados antes que la calidad, y no es malo del
todo ya que las editoriales y las librerías también comen y también pagan la
luz, solo les malo, o peor, cuando el argumento es simple decorado, atrezo de oropel que cuando
rascas con la uña, el negro, destiñe.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">No es noir todo lo que reluce.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-82917139706031114112023-11-05T12:41:00.000+01:002023-11-05T12:41:27.964+01:00La caída o El Caso Edipo de Fernando Figueroa Saavedra<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4JvQEsEDsk0t24VAYeV1Ast4TDFIXtue4ae7QDhsAOhQJXSIDnQyfayNvbDuv4FFc7jI9UZ9E8ZWdYxbMOr8OLQAQErsUzdXaWUKNaeGo8Vyd5v3da_lC7mTITEChyphenhyphen6hiGsr1SBUteHHKQTd_WHCVJaUBP5DBqExdmExFaDU6a_9li_U3lQxXAzKFwECI/s1500/La%20ca%C3%ADda%20o%20El%20Caso%20Edipo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4JvQEsEDsk0t24VAYeV1Ast4TDFIXtue4ae7QDhsAOhQJXSIDnQyfayNvbDuv4FFc7jI9UZ9E8ZWdYxbMOr8OLQAQErsUzdXaWUKNaeGo8Vyd5v3da_lC7mTITEChyphenhyphen6hiGsr1SBUteHHKQTd_WHCVJaUBP5DBqExdmExFaDU6a_9li_U3lQxXAzKFwECI/s320/La%20ca%C3%ADda%20o%20El%20Caso%20Edipo.jpg" width="213" /></a></div><span style="font-family: arial;">Estamos ante la novela que cierra, de momento, nunca digas
nunca jamás, la serie protagonizada por Harry Maesnow, el miembro del cuerpo
policial cuyo rango se asemeja a una montaña rusa.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Estamos ante la última novela que sin embargo es la
primera, de la serie. Y es que a modo de flash-back se nos cuentan detalles de
Harry y Molly. De una infancia que desconocíamos y de como la vida los encaminó
hacia donde están ahora.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Pero no solo eso, faltaría más, el autor nunca se conforma
con una historia lineal y siempre aborda subtramas que le dan sabor, como salsa
al ingrediente principal; no solo eso, decía, porque el meollo pertenece a una
intrincada trama, de gran interés político y mayor esotérico, a la que se accede
mediante un asesinato.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La investigación demostrará las aptitudes del inspector
Harry Maesnow y también su exaltable sentido de la corrección y la justicia que
hace que se le degrade a agente y se le relegue a una esquina del mapa
sumergiéndole en el barrio rojo de Rabishpool, zona portuaria feudo de bandas,
pillos y granujas.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En <b>La caída o El Caso Edipo</b>, Harry debe resolver el
asesinato, nada fácil vistos los intereses interesados que lo circunscriben, si
quiere limpiar su honor. Pero antes deberá sobrevivir, algo que ya está en boca
del resto de agentes de la comisaría y que han traducido en apuestas. Harry
lleva las de perder.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">A su vez quiere recuperar, aunque nunca tuvo, pero cree que
dispone de una oportunidad, a Molly. Una joven insumisa que se pasea del brazo
de títulos nobiliarios; cuando no lo hace con uno lo hace con otro de igual o
parecido nivel, manteniendo el difícil equilibrio entre conservar principios y satisfacer
caprichos. Y es que el feminismo no le hace olvidar su feminidad.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">Fernando Figueroa Saavedra</span></b><span style="line-height: 107%;"> cierra
esta pentalogía con nota y sin trabar la puerta. Hay tramas y subtramas de
largo recorrido y denso contenido, cubriendo toda la obra en total, más de
2.000 páginas.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Ha creado unos personajes, no solo Harry Maesnow y Molly
Grapes, que permanecen en el recuerdo por su trabajado carácter y peculiar
idiosincrasia, también una ciudad y especialmente unas relaciones sociales que
son susceptibles de ser trasplantadas a cualquier ciudad actual y no
desentonar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Estamos ante una serie que por falta de promoción comercial
está pasando de tapadillo lamentablemente y si no la leen, después que se haya
reseñado en su totalidad en este blog, no podrán argumentar desconocimiento. Es de desear que el tiempo la ponga en el lugar que merece.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Hay obras mejores, seguro, pero también las hay, y muchas
más, peores, pero mejor expuestas. Los intereses editoriales y el cuadre de
balances antes que la calidad, la originalidad y la valentía de innovar.<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Si ya no saben donde meter la cabeza ante tanto cliché descafeinado, atrévanse con un sabor distinto y empiecen por la primera de esta serie y ya me dirán. En Francia sería autor de culto:</span></span></p><p class="MsoNormal"><b><u><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2020/03/los-pistoleros-o-el-caso-hamster-de.html"><span style="font-family: arial;">Los pistoleros o El Caso Hamster</span></a></u></b></p><p class="MsoNormal"><span style="line-height: 17.12px;"><u><b><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2021/10/las-viudas-o-el-caso-gutenberg-de.html"><span style="font-family: arial;">Las viudas o El Caso Gutenberg</span></a></b></u></span></p><p class="MsoNormal"><span style="line-height: 17.12px;"><span style="font-family: arial;"><u><b><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2022/05/el-estreno-o-el-caso-bramogra-de.html">El estreno o El Caso Bramogra</a></b></u></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="line-height: 17.12px;"><span style="font-family: arial;"><u><b><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2023/07/los-turistas-o-el-caso-samothrace-de.html">Los turistas o El Caso Samothrace</a></b></u></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-66027791205276114522023-11-02T12:41:00.000+01:002023-11-02T12:41:39.979+01:00La herencia de los huesos de Elly Griffiths<p><span style="font-family: arial;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJvgVR_DWho20KFGc3JRzQZmMesFD1AeDWChj7cE15fvBih58xMDokSF_kRDWlKhfFKUFKJqJq7gaF_ruWYcJEs0Gx4-rVdpEyUE7p4GxOTFO62opCOP_SMNITN3ITxUmt3P-plu24h13iYnJw6fT2RcIOqXaTBvzV3QIxnDwQ61Wr5vt8LHcQ8H8VCm7M/s545/La%20herencia%20de%20los%20huesos.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="545" data-original-width="360" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJvgVR_DWho20KFGc3JRzQZmMesFD1AeDWChj7cE15fvBih58xMDokSF_kRDWlKhfFKUFKJqJq7gaF_ruWYcJEs0Gx4-rVdpEyUE7p4GxOTFO62opCOP_SMNITN3ITxUmt3P-plu24h13iYnJw6fT2RcIOqXaTBvzV3QIxnDwQ61Wr5vt8LHcQ8H8VCm7M/w206-h313/La%20herencia%20de%20los%20huesos.jpeg" width="206" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Es Halloween cuando Ruth Galloway, arqueóloga forense, piensa
en como de curioso es que, al día de los muertos, 31 de octubre, le siga el día
de todos los santos, 1 de noviembre, mientras se dirige al Smith Museum, donde
se ha convocado un acto mediático que debe dar testimonio de la apertura de un
ataúd donde podrían encontrarse los restos del obispo Augustine que datan del
siglo XIV i en el que Ruth va a tener un papel relevante por ser la arqueología forense su especialidad.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Pero a Ruth no solo le envuelven cadáveres antiguos,
inherente a su profesión y vocación, sino también modernos y recientes y lo que
debería haber sido un acto académico acaba de convertirse en el escenario de un
crimen.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"><b>Elly Griffith</b> sigue evolucionando su personaje y los
secundarios de su entorno; les da más voz y los deja más libres para que tomen
sus propias decisiones y aprendan, o no, de sus errores.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Como autora se deja aconsejar por sus criaturas; como
escritora pule su lenguaje para hacerlo cada vez más poético si cabe. Sus
argumentos se sostienen sobre misterios no resueltos por la Historia, pero
presentes en todas sus edades, como la superstición, la magia y la hechicería.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y en esta ocasión, incluye también una clara crítica hacia
los efectos de un colonialismo malsano, que desprecia a indígenas y costumbres
locales, y el expolio de bienes culturales asociado al de materias primas que
dejan a los países sin recursos ni futuro.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y aborda una trama criminal relacionada con el tráfico de
drogas que ha desarrollado un sistema de mulas tan original como despreciable.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><a name="_Hlk148883956"><b><span style="line-height: 107%;"></span></b></a></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2iH1Oz1DV6aofVh6T_32LKJEUnYFHfLoT_jMtwxNhv4ubO_YbhHxgW8A6vrG-o_Yxlw-nOfFfrZDBOtDpGa_7FpgvLOuJtTEONSxGPSMV5q5Yb3E9BkH13fTIk4U2NYnh8MwtcQBp2oJ9WBKORY80RkjVOBG8u_fPKpL_RigpyD62fhC1Jpp7kKt1Igrb/s349/Elly%20Griffiths.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="349" data-original-width="225" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2iH1Oz1DV6aofVh6T_32LKJEUnYFHfLoT_jMtwxNhv4ubO_YbhHxgW8A6vrG-o_Yxlw-nOfFfrZDBOtDpGa_7FpgvLOuJtTEONSxGPSMV5q5Yb3E9BkH13fTIk4U2NYnh8MwtcQBp2oJ9WBKORY80RkjVOBG8u_fPKpL_RigpyD62fhC1Jpp7kKt1Igrb/s320/Elly%20Griffiths.jpg" width="206" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial;"><b>La herencia de los huesos</b><span style="mso-bookmark: _Hlk148883956;"><span style="line-height: 107%;"> </span></span><span style="line-height: 107%;">apasiona por su lado
policiaco y enternece por su vertiente humana; en esta ocasión con más
protagonismo si cabe..<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Ruth Galloway es la protagonista de una serie de novelas,
cuatro con esta, traducidas, que empezaron muy centradas en el aspecto
policiaco y están evolucionando hacia un aspecto más personal e intimista.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Ruth ha pasado de ser una joven entusiasta a una madre responsable
que aún pugna por conciliar la vida profesional y personal y salir indemne, mientras
sostiene una pugna para dilucidar su futuro entre lo que dicta el corazón y lo
que le dicta la razón. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">La herencia de los huesos</span></b><span style="line-height: 107%;"> es
una novela policiaca donde las subtramas son meandros, con sus erosiones y sus
sedimentos, que enriquecen un único argumento.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Se requiere lectura reposada para poder experimentar las
vicisitudes y sentir las emociones de la protagonista.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-5544418304704269872023-10-22T17:03:00.000+02:002023-10-22T17:03:29.050+02:00Las mujeres sostienen la mitad del cielo de Jesús María Sáez<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXCFyk0MpybtfUxjveE5YOxPiV9brWAzyuTLT3VX-ak8xJmSaCJrSoZDm20RwmpxbppADvVp8-UeFT2OpF5aAIwH_2yuCFSJ2Gen-hR-B1ju6vZdwYR1SFRlZY78Z5PnnEMUSkcMJOLXYWUBeJh9wCnp_FJ_vkIKi4YIYej7qGlIeuZupVQhzjas4QZ_LO/s595/Las%20mujeres%20sostienen%20la%20mitad%20del%20cielo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="595" data-original-width="395" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXCFyk0MpybtfUxjveE5YOxPiV9brWAzyuTLT3VX-ak8xJmSaCJrSoZDm20RwmpxbppADvVp8-UeFT2OpF5aAIwH_2yuCFSJ2Gen-hR-B1ju6vZdwYR1SFRlZY78Z5PnnEMUSkcMJOLXYWUBeJh9wCnp_FJ_vkIKi4YIYej7qGlIeuZupVQhzjas4QZ_LO/s320/Las%20mujeres%20sostienen%20la%20mitad%20del%20cielo.jpg" width="212" /></a></div><span style="font-family: arial;">El mundo del espionaje es complejo y confuso, si a algo se
le puede aplicar lo de nada ni nadie es lo que parece, es a este. Las
identidades varían según con quien o en dónde se esté. Y el cuando es
fundamental para que sea el momento oportuno: ni antes ni después. Ser espía no
es un trabajo y más que un oficio. Ser espía es un estilo de vida y de muerte.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Vida y muerte son los dos pilares en los que se sustenta un
thriller de espionaje, como este, <b>Las mujeres sostienen la mitad del cielo</b>,
y como los que escribe Karlos Larrea, escritor de fama, el más leído y vendido
en España y conquistando el mercado internacional.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y por aquello que la realidad supera la ficción, a Karlos
le toca vivir una peligrosa experiencia mejor que las que escribe. Resulta que
el Centro Nacional de Inteligencia (CNI) le contacta, de forma peliculera, para
informarle que su joven amante oriental, una agregada cultural en el Consulado
de China en Barcelona, es en realidad una peligrosa y letal espía.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y por si no fuera suficiente, el CNI, le pide que les ayude
y Karlos pasa a convertirse en el protagonista amateur de uno de sus
argumentos. Solo que en la vida real no es posible reescribir el texto y
cualquier falta de ortografía se paga con la vida.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Las mujeres sostienen la mitad del cielo es un thriller
eléctrico y hedonista.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAuWbD7mXyjR5p4nkOGfhpNaz1Oxx3l5CCC3rHlWKFdCA-o4BCYA3b33i18VKD-HmtGoEvxHggK8rfqpg2yaM_HUQSvHWDNBNBAIFmlNIPD9GSt9hllNmM_45Ek-iKKY3Bz9PcD3BDPd0cqSCtujNROZHCPQZI5WuSon2ZVSq0i11h6pdBIyd2Ai4OQJ-e/s357/Jes%C3%BAs%20Mar%C3%ADa%20S%C3%A1ez.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="357" data-original-width="235" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAuWbD7mXyjR5p4nkOGfhpNaz1Oxx3l5CCC3rHlWKFdCA-o4BCYA3b33i18VKD-HmtGoEvxHggK8rfqpg2yaM_HUQSvHWDNBNBAIFmlNIPD9GSt9hllNmM_45Ek-iKKY3Bz9PcD3BDPd0cqSCtujNROZHCPQZI5WuSon2ZVSq0i11h6pdBIyd2Ai4OQJ-e/s320/Jes%C3%BAs%20Mar%C3%ADa%20S%C3%A1ez.jpg" width="211" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial;"><b>Jesús María <i>Txusmi </i>Sáez</b><span style="line-height: 107%;"> le
tiene tan cogido el tranquillo al thriller que leerlo es garantía de
entretenimiento a modo de bolsilibro de los de antes. No hay respiro, hay
muertes, hay lujuria, hay sexo, hay gastronomía de alto nivel i suficientes
apuntes de arte, cultura, geografía, arquitectura…para contextualizar
apropiadamente los diálogos y los hechos.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Acción y más acción son distintivo de su obra y si fuera
cine, sería una película de alto voltaje.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El autor aprovecha también para poner en su sitio, esos
interesados premios literarios y esas exquisitas editoriales que no dudarán en
suplantar humanos por inteligencia artificial en cuanto las ventas estén
aseguradas.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">De este autor y en este mismo blog ya se han reseñado obras
anteriores con elogios similares. Lecturas de evasión con emoción garantizada.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><u><span style="line-height: 107%;"><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com.es/2017/12/siberia-de-jesus-maria-txusmi-saez.html"><span style="font-family: arial;">Siberia</span></a></span></u></b></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><u><span style="line-height: 107%;"><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2019/08/poniente-de-jesus-maria-saez.html">Poniente</a></span></u></b><span style="line-height: 107%;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><u><span style="line-height: 107%;"><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2021/06/pandora-de-jesus-maria-saez.html">Pandora</a></span></u></b><span style="line-height: 107%;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><u><span lang="EN-GB" style="line-height: 107%;"><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2022/06/moscu-de-jesus-maria-saez.html">Moscú</a></span></u></b><span lang="EN-GB" style="line-height: 107%;"> </span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-89452148171992845532023-10-15T18:22:00.000+02:002023-10-15T18:22:34.189+02:00El miedo en el cuerpo de Empar Fernández<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8pDP_RxEDzNdfICqbhLs4Kx0tfrrqmQK5Urf8kBRW9jSxlsaoeGQ_MeaI-V33opNGZaMufymNg2Tr4hIt6UpyFsOWo7PxON6JIVRjKewlw60Pe-6QoaYK2wiAv7i-3W9TTL7Bw8MKAsn3eoMZH5vRuvhPczyPBQ5exGSjWIIj360Xjla8VzbpgYDbaYmc/s613/El%20miedo%20en%20el%20cuerpo_portada.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="613" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8pDP_RxEDzNdfICqbhLs4Kx0tfrrqmQK5Urf8kBRW9jSxlsaoeGQ_MeaI-V33opNGZaMufymNg2Tr4hIt6UpyFsOWo7PxON6JIVRjKewlw60Pe-6QoaYK2wiAv7i-3W9TTL7Bw8MKAsn3eoMZH5vRuvhPczyPBQ5exGSjWIIj360Xjla8VzbpgYDbaYmc/s320/El%20miedo%20en%20el%20cuerpo_portada.jpg" width="209" /></a></div><span style="font-family: arial;">Es de sobras conocido que las ciudades son una jungla... de
asfalto. Una jungla con depredadores y presas. Una jungla donde quien sobrevive
no siempre es el más fuerte sino aquel a quien la diosa fortuna decide
proteger. No todos los animales de la selva son de fiar, Mowgli.</span><span style="font-family: arial;"> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Si a veces los cinco sentidos no son suficientes ni para un
adulto ¿Cuántos precisaría un niño de 7 años, de relaciones sociales inhibidas,
para permanecer a salvo?<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Daniel Marín Torres no conoce Barcelona, de hecho, casi ni
conoce el lugar donde vive, pero si recuerda esa pared contra la que chuta de
forma precisa y metódica su pelota. Su madre, que está sentada cerca, lo ha
llevado allí otras veces. Él prefiere su entorno habitual y sus rutinas, pero se
resigna.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La pelota golpea la pared y ésta la devuelve con un sonido
de bombeo de corazón lento… Bum…Bum…Bum… Un beat de batería. Una llamada
insistente a una puerta inexistente que, claro está, jamás llegará a abrirse. Para
Daniel es un gesto que regula sus ritmos y que, se supone, le hace feliz.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Daniel y su pelota son uno y por eso cuando en un rebote,
la pelota toma una dirección imprevista, Daniel no piensa más que en
recuperarla, no pierde ni un segundo en ir a por ella, a pesar de que
signifique entrar en territorio desconocido; en territorio comanche, aunque eso
él no lo sabe.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Mauricio Tedesco, inspector de los Mossos d’Esquadra,
recibe la llamada que comunica la desaparición de Daniel y como conocido de la
familia, se implica, junto a su equipo, en una investigación que pertenece a
otra comisaría.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En una desaparición, y más de un crío, las primeras horas
son decisivas. Hay que conseguir testigos, hay que recopilar información,
reconstruir los movimientos y sobre todo hay que poner todo el esfuerzo y tesón
más allá del debido cumplimiento del deber.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjb2n8RM0O16LPabD9Ooe_GYhiJYjusVl81r3ZBgGnKl_0okEe0Sw102EI14Q2fTkfzP49TnFchtIu_jMBeWoSr4j1wZqJwozjmSIjVGV0DTGPoS8Wp22ZKb5UM0PGZ3eNhLgSabCq6lHWuxfFf6aTSTdROo3Zz9sRT68VeJo0SZ4k7MMz7mghXlGXuKq_/s674/EMPAR+FERNANDEZ.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="674" data-original-width="482" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjb2n8RM0O16LPabD9Ooe_GYhiJYjusVl81r3ZBgGnKl_0okEe0Sw102EI14Q2fTkfzP49TnFchtIu_jMBeWoSr4j1wZqJwozjmSIjVGV0DTGPoS8Wp22ZKb5UM0PGZ3eNhLgSabCq6lHWuxfFf6aTSTdROo3Zz9sRT68VeJo0SZ4k7MMz7mghXlGXuKq_/w212-h297/EMPAR+FERNANDEZ.jpg" width="212" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial;"><b>Empar Fernández</b><span style="line-height: 107%;"> va
dibujando un plano donde entrecruza líneas del callejero de la ciudad con los comportamientos
de los habitantes de la zona. <o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Lo hace, como en ella es habitual, ahondando en las
sensaciones y en como cada cual las percibe, para traducirlas, según su nivel
de humanidad y empatía, a sentimientos.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Sus novelas parten de decisiones y consecuencias. ¿Y si…?
No se puede retroceder en el tiempo, aquella decisión, oportuna o equivocada,
ha tenido esta consecuencia y esto no ha hecho más que empezar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"><b>El miedo en el cuerpo, </b>como sus otras obras, incita a una reflexión
constante sobre los comportamientos y las actitudes. Muestra las diversas
formas que tienen el dolor, el sentimiento de culpa y el miedo para manifestarse y como las afronta cada
cual.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Las temáticas de esta autora pivotan a partir de una
tragedia y sobre la onda expansiva que proyecta sobre los más allegados. Dicen
que por no abordar el género de forma convencional no es novela negra. Tanto da
la etiqueta, lo que importa es el material sobre el que se ha construido la
trama. Y en eso, a negra, entendida como realismo social de maldades y
miserias, no la gana ni el alquitrán humeante de un asfalto.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El miedo en el cuerpo </span></span></b><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">es ese
que una vez metido dentro te roe las entrañas. Como la lectura de esta novela.
No la dejen escapar.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-17154968276364073382023-10-01T17:57:00.000+02:002023-10-01T17:57:34.658+02:00El problema final de Arturo Pérez Reverte<p><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIMzv1i55a2TJDbdYNt9ZyuUckARPKhNEYP_YxhdV2rvdMczcbPfaWp6PZZ6mZ695GY_lq2oXF4Oxt018dLirx3u5XQ7lR0lt0iVeg7rU7Fktyz9Jmjdxh5QDUCQfCkyDKwwMLneDI-81QfXQwtsn4KjrDQnNN0WWxEhjES7OUJsKzRPAOkK_q85UmdEl8/s1500/El%20problema%20final.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="933" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIMzv1i55a2TJDbdYNt9ZyuUckARPKhNEYP_YxhdV2rvdMczcbPfaWp6PZZ6mZ695GY_lq2oXF4Oxt018dLirx3u5XQ7lR0lt0iVeg7rU7Fktyz9Jmjdxh5QDUCQfCkyDKwwMLneDI-81QfXQwtsn4KjrDQnNN0WWxEhjES7OUJsKzRPAOkK_q85UmdEl8/s320/El%20problema%20final.jpg" width="199" /></a></b></div><b><span style="font-family: arial;">El problema final </span></b><span style="font-family: arial;">es un acercamiento al género policiaco clásico, que no novela
negra, desde el respeto y la admiración de quien, siendo escritor de mérito y
de éxito, sabe que la aparente sencillez en la redacción de Dama Agatha es
fruto de un extraordinario virtuosismo.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Del autor, <b>Arturo Pérez Reverte</b>, no vamos a discutir su
oficio, ni su dominio del lenguaje, ni sus aptitudes narrativas para hilvanar
tramas inteligentes e interesantes.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Tal vez por eso acercarse a El problema final con la expectativa
alta puede suponer un ligero desencanto.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">El problema final</span></b><span style="line-height: 107%;"> es
una novela policiaca de corte clásico, que en nada o poco se distingue de
tantas otras escritas durante la edad de oro del género. Y que, como ellas,
entretiene y mantiene el interés hasta el final solo para confirmar la
identidad del asesino, como si de participar en un juego se tratara. Un enigma
perfecto y una resolución inteligente.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Sin embargo, a la novela le falta imaginación, no para
construir sino para sorprender, y le sobra erudición. Es claramente una <i>fan
service</i>, una concesión a fans irredentos de Agatha Christie, pero
principalmente de Sherlock Holmes y cinéfilos de nivel, ya que por momentos se
asemeja a un trivial nivel pro por la cantidad de referencias, alusiones y
guiños que despliega. La mayoría innecesarios en el desarrollo de la trama pero
altamente vistosos para quien precise alimentar su ego con citas
grandilocuentes.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La trama, a imagen y semejanza de las desplegadas por Agatha
Christie, tiene un singular planteamiento y magnifico inicio. La idea de que un
actor deba encarnar a su personaje de ficción preferido es sumamente original y
secuestradora de atención lectora.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMH_mretCcaL4-oHHnjqWOu-967eGPm84tSjZsfP2v8t9v-I-7SogaiOq5THLvEAK06ifI8pxvfDkSXlKTuB4lnuuTZjh6Zxk2qT86AMzyuovo_BOa8bT9giOfWag2bjy0Kn2RpW7hvKA5rhE2KWaA0GdsUaxLGjVqDSt_ZBY0w3R4JxcA8SaVO7KXE6vd/s346/Arturo%20P%C3%A9rez%20Reverte.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="346" data-original-width="221" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMH_mretCcaL4-oHHnjqWOu-967eGPm84tSjZsfP2v8t9v-I-7SogaiOq5THLvEAK06ifI8pxvfDkSXlKTuB4lnuuTZjh6Zxk2qT86AMzyuovo_BOa8bT9giOfWag2bjy0Kn2RpW7hvKA5rhE2KWaA0GdsUaxLGjVqDSt_ZBY0w3R4JxcA8SaVO7KXE6vd/w201-h315/Arturo%20P%C3%A9rez%20Reverte.jpg" width="201" /></a></span></div><span style="font-family: arial;">Por eso, <b>Arturo Pérez Reverte</b>, no busca un pastiche sino una trabajada
revisitación de un método, Christie, y de un personaje, Holmes.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El aislamiento forzado de los protagonistas en un lugar
momentáneamente inaccesible y el asesinato en habitación cerrada ya predisponen
la ambientación adecuada y todo hace presagiar un derroche de falsas pistas,
cuestionables coartadas y pasados que esconden secretos y nada de eso falta. El
argumento es canónico en todo y por tanto no tiene ni un pero en cuanto al
consabido planteamiento, nudo y desenlace.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">En el nudo, el público habitual del género, que conoce
sobradamente la obra de Dama Agatha, ya ha descontado la identidad del asesino
y espera inútilmente ese giro de prestidigitador que le sorprenda; pero los siguientes
sucesos solo son descargas de desfibrilador sobre un cuerpo ya inerte.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El problema final</span></span></b><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;"> es
una magnifica novela policiaca escrita hoy a modo y manera del ayer, que
no pasará a la historia del género salvo por ser su autor y su supuesto
protagonista quienes son.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-33870149805168895812023-09-28T11:33:00.000+02:002023-09-28T11:33:08.394+02:00La cárcel de aire de Aurora Guerra<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-PgUmBijxfN7116uikNPCj1CWiGOU9IJRQDx8ksD9hDGjS15iQyetDJ7g7moDPDPZ0mtNA2sq4ALtIBLK07Ilbc6g0dOmDbxxhPp58s0iyXt89PgeSCsEc5XUrgsHdAFqz556gs1SLBndEoHkqy7HsfY2G_Jxr2-2qUOE9v77ODIl8NjYikOWVihnRhBr/s1000/La%20c%C3%A1rcel%20de%20aire.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="683" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-PgUmBijxfN7116uikNPCj1CWiGOU9IJRQDx8ksD9hDGjS15iQyetDJ7g7moDPDPZ0mtNA2sq4ALtIBLK07Ilbc6g0dOmDbxxhPp58s0iyXt89PgeSCsEc5XUrgsHdAFqz556gs1SLBndEoHkqy7HsfY2G_Jxr2-2qUOE9v77ODIl8NjYikOWVihnRhBr/s320/La%20c%C3%A1rcel%20de%20aire.jpg" width="219" /></a></div><span style="font-family: arial;">A Carlota la recluta Armando como pupila, como alumna, como
compinche para perpetrar robos. Pero nada de robos al descuido de carteras o
bolsos, no, robos de obras de arte protegidas por los 6 costados.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Pero primero Carlota debe aprender. De todo. Especialmente
arte, pero también a vestirse, a utilizar los cubiertos, a entender la carta de
un restaurante de muchos tenedores y a hablar. Hay que dejar de lado su parte
choni y su hablar barriobajero y debe evolucionar para mezclarse con quienes
tienen mucho dinero y, lo principal, no desentonar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">El punto de partida evoca inevitablemente al mito de
Pigmalión, en una combinación de sus versiones cinematográficas de My Fair
Lady, Pretty Woman y La Trampa.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Pero no se lleven a engaño, porque esa evocación solo está
en su mente lectora; la autora tiene otros propósitos aunque no suelte prenda.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Hay una cierta tendencia a empatizar con quien realiza
robos extraordinarios, prodigiosos y sobre todo sin violencia. Por eso este tipo de lecturas son amables, interesantes y divertidas.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Robos a museos, galerías de arte, coleccionistas, supone la
revisión del mito de robar al rico, aunque, en esta ocasión, no sea para darle
al pobre. Aún y así, el tema tiene ese punto romántico que supone la audacia.
Ese punto novelesco al que es inevitable sustraerse y por eso se plasma en
libro recurriendo a la ficción, porqué en la realidad sería poco menos que imposible.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqODNl5_9uqdXkwt2_VfXy3BUn3ksi_A9YtnnvA2rnwXt0lcFLKvw9GC4H00mjwd-GdBf2Xdhm2H2rFow0W17sPFPDdUz34Go_Nw1QalAt5RB9NcJxE5UnU4GpzkUNfRV3MZTaxjCwPHTA91Rwgw4FMf6Wvtt2CMmGomFjW-W4FfKDisR22VyavKxLJ47P/s474/Aurora%20Guerra.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="474" data-original-width="324" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqODNl5_9uqdXkwt2_VfXy3BUn3ksi_A9YtnnvA2rnwXt0lcFLKvw9GC4H00mjwd-GdBf2Xdhm2H2rFow0W17sPFPDdUz34Go_Nw1QalAt5RB9NcJxE5UnU4GpzkUNfRV3MZTaxjCwPHTA91Rwgw4FMf6Wvtt2CMmGomFjW-W4FfKDisR22VyavKxLJ47P/s320/Aurora%20Guerra.jpg" width="219" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial;"><b>Aurora Guerra</b><span style="line-height: 107%;"> que antes que literata
es guionista, al menos en esta obra, aplica los recursos de las series de
ficción televisiva para captar la atención, pero no suelta prenda de hacia
dónde nos conduce.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y hay misterio y suspense y romance y su justa dosis de
sexo. Estamos ante un thriller muy bien trazado del que vamos suponiendo su
intención a partir de tres voces narrativas y dos espacios temporales que van
ajustando las piezas para sorprendernos con la imagen final que nada tiene que
ver con la imaginada y muchísimo menos con la supuesta.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;">La cárcel de aire</span></b><span style="line-height: 107%;"> es un
trampantojo de principio a final. La autora juega con los personajes y con los lectores, de buena fe, para que se diviertan tanto como ella al escribir la novela. Da para una brillante serie televisiva,
incluso, ¿por qué no? para una película.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Los personajes son tan distintos que su contraste da nuevos
sabores: la agorafobia, el control y el desparpajo son elementos distintivos de
cada uno y que suponen su debilidad y su fortaleza a partes iguales.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Y Carlota, que no calla nunca, que siempre tiene que decir
la última palabra, que pincha y pincha hasta hacer sangrar, resulta, de entre
todos, el personaje más emotivo y por eso es inevitable tomarle cariño.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Léanla. Es </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">una lectura aérea, fresca y muy entretenida de
esas que no se caen de las manos</span><span style="font-family: arial;"> y además de pasárselo bien, no les importe poner
cara boba a cada nueva sorpresa. Forma parte del entretenimiento.</span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-49938193050499866902023-09-24T11:41:00.000+02:002023-09-24T11:41:14.619+02:00La Sociedad Espiritista de Londres de Sarah Penner<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX4XBo4DJ6vS7x4GfXro-z2O0NX0nw0tl8d65IlnED6kagk2M8-PaCReLUdyYBE1INNt-4n8Kw19-67mPmDDOuvsT4pmj6ULos2TCJrmuy8MdME2TxI3I6IALfXyRY08Y0Yf1D_5_InSIlweRCTBaMLlrfovTLcjx5w-ZWoFe-0TzLXI1mtBjIBTouUjM8/s1075/La%20Sociedad%20Espiritista%20de%20Londres.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1075" data-original-width="813" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX4XBo4DJ6vS7x4GfXro-z2O0NX0nw0tl8d65IlnED6kagk2M8-PaCReLUdyYBE1INNt-4n8Kw19-67mPmDDOuvsT4pmj6ULos2TCJrmuy8MdME2TxI3I6IALfXyRY08Y0Yf1D_5_InSIlweRCTBaMLlrfovTLcjx5w-ZWoFe-0TzLXI1mtBjIBTouUjM8/s320/La%20Sociedad%20Espiritista%20de%20Londres.jpg" width="242" /></a></div><span style="font-family: arial;">Desde finales del siglo XIX hasta bien mediado el siglo XX
la ciudadanía se divide entre la ciencia y las pseudociencias. Así la
clarividencia, el tarot, la astrología, la telequinesis, el espiritismo… en fin
todo el catálogo de disciplinas con recursos extrasensoriales, son objeto de
devoción y de rechazo simultáneamente.</span><p></p><p><span style="font-family: arial;"> Hay defensores y detractores de
contrastada solvencia; así, entre el grupo de los primeros, entre quienes
creen, destacan por ejemplo Charles Dickens o Arthur Conan Doyle y entre
quienes no creen, a pesar que tal vez desearían tener pruebas para hacerlo,
está ni más ni menos que el gran Harry Houdini.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Los dos primeros fueron socios fundadores del Club de los
Fantasmas, creado en Londres en 1862, y que aún hoy existe, y cuya realidad da
pie a ser ficcionada como La Sociedad Espiritista de Londres que constituye el eje principal de
esta novela.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span style="line-height: 107%;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHRKSbZ8wqP4iHs0VXg1bdAl53J7LVDRQ-UsAeSywPLI-rHoJUtVui0JTYCQt1HssfNAUHCNgBh0UkPpE3J_5j-WzSBNCMjomG4pk54C0_98QSxs5wK_Y1W0EtrK7kxcsJsnzE2hHM6r-rmnWkIU6H3w2Adb-brjFvTkyKlB7XDEHUHyjcseCmb4TCR2RN/s172/Sarah%20Penner.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="172" data-original-width="127" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHRKSbZ8wqP4iHs0VXg1bdAl53J7LVDRQ-UsAeSywPLI-rHoJUtVui0JTYCQt1HssfNAUHCNgBh0UkPpE3J_5j-WzSBNCMjomG4pk54C0_98QSxs5wK_Y1W0EtrK7kxcsJsnzE2hHM6r-rmnWkIU6H3w2Adb-brjFvTkyKlB7XDEHUHyjcseCmb4TCR2RN/w241-h326/Sarah%20Penner.jpg" width="241" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial;"><b>Sarah Penner</b><span style="line-height: 107%;">, escritora inquieta y
atrevida que disfruta recogiendo elementos históricos con los que recrear sus
argumentos policiales y que nos hizo disfrutar tanto con <b><u><a href="https://jordivalerointerrobang.blogspot.com/2021/11/el-secreto-de-la-boticaria-de-sarah.html">El Secreto de la Boticaria</a></u></b>, nos sumerge en la Inglaterra victoriana para adentrarnos en
el fascinante mundo del espiritismo.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;">Ha habido una muerte relacionada con La Sociedad
Espiritista de Londres y Morley, su vicepresidente y director del Departamento
de Espiritismo, contacta con la prestigiosa médium francesa Vaudeline D’Allaire
para que ayude en su esclarecimiento habida cuenta del poco avance que presenta
la investigación policial.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Vaudeline solo se dedica a invocar espíritus de víctimas de
crímenes y su fama trasciende países.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Por eso Lenna Wickes, científica que quisiera creer en esa
disciplina que absorbió a su hermana Evie, se ha convertido en su alumna ya que
desea aprender los rituales de invocación a fin de esclarecer la muerte de su
hermana.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Pero la investigación va a colisionar con intereses de
quienes actúan de forma fraudulenta y que no desean que sus actos salgan a la
luz.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La ilusión como proyección de una representación fruto de
la imaginación contrapuesta a la realidad del procedimiento científico. La fe
frente a las pruebas tangibles.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La novela <b>La Sociedad Espiritista de Londres</b> es un relato
policíaco victoriano que se vale del espiritismo para aportar una dosis extra
de misterio y canalizar una militante defensa del feminismo; algo en lo que la
autora demuestra tener habilidad y convicción.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Una lectura que apaga velas encendidas para volverlas a
prender y en donde no basta con poner los cinco sentidos: hay que incorporar
habilidades extrasensoriales; ¿las tienen? ustedes?</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2170896836663296376.post-31651908417207364302023-09-17T12:35:00.000+02:002023-09-17T12:35:43.086+02:00Vinyes de Sang d’Àngels Dalmau<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXeIdasHZ6QFBC10lVy6JW2k6cRb2RDXHmQoQosxMWK7KtL1k68pxXs-WTuoKj5epwcEmg5VIZWCMAI576K8IPYZMuqsm50U5DdS_wfK21ttYsfF3tXmxdR5dqFRDy66awz4vMNgtozHonB19L77gf_QixZ_S5Zhz-UFBgW4A79P9W10S-SQ6J4v_ISzuH/s1698/vinyes-de-sang.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1698" data-original-width="1100" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXeIdasHZ6QFBC10lVy6JW2k6cRb2RDXHmQoQosxMWK7KtL1k68pxXs-WTuoKj5epwcEmg5VIZWCMAI576K8IPYZMuqsm50U5DdS_wfK21ttYsfF3tXmxdR5dqFRDy66awz4vMNgtozHonB19L77gf_QixZ_S5Zhz-UFBgW4A79P9W10S-SQ6J4v_ISzuH/s320/vinyes-de-sang.jpg" width="207" /></a></div><span style="font-family: arial;">A la Plaça de la Vila tota
la gentada que celebra la Festa Major en honor al patró San Fèlix estan xalant
d’allò més doncs la seva colla, Els Castellers de Vilafranca, acaben
d’aconseguir domar la bestia més feréstega que se’ls resistia.</span><span style="font-family: arial;"> Han carregat i àdhuc, el més difícil de tot,
descarregat, un 3 de 10 amb folre i manilles.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La diada no pot començar
de millor manera però si que pot continuar malament quan al retirar-se la pinya
es troba el cos d’un casteller estirat a terra. Pot ser un mareig ja que la
calor a la base es sufocant i les estretors fan que pugui mancar l’alè. Però no
hi haurà aquesta sort, i la persona aviat serà cadàver, i pitjor, víctima <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La Marcela Miró, criminòloga
amb un màster en Psicologia Forense, que ha tornat a casa per passar les festes
en família, és convocada per formar equip amb el mosso Adrià Lluch, ambdós son
de <i>Vila</i> i coneixen la gent, el caràcter i les costums. Doncs tot i que
Vilafranca del Penedès sigui capital de comarca no deixa de ser un lloc petit,
on tothom sap gairebé tot de tothom.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">L’equip el comanda
l’inspector Vallmon que ni és de la zona ni comparteix els sentiments que son
signe d’identitat, i que a més te certes aprensions que condicionen la seva
forma d’actuar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">La investigació policial
es veurà sacsejada per sorpreses i es coneixeran afers familiars, antics i
recents, que estaven en penombres i que ara poden enlluernar.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Una investigació que es va
desenvolupant amb mètode, minuciositat, compromís d’equip i sense estalviar
afany.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span lang="CA" style="line-height: 107%;"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxJ4G6_8I7Ktg9QMptXWqu2aYirHZHerKSByP8anGxSBqzQPX3Kb44Xwq-3vKbTYowOQdf88UO9EyKk6ZTza3Lc2IzfkoCi9xCp3I_pivgnrUcnPyguJzwv8BSF3w04jR3E7kcqbGioh__dSVMsp4PTIzMSv90nLlEi6gk_FprjHWjnGd0X5dwKVaALPh/s819/%C3%80ngels%20Dalmau.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="819" data-original-width="545" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxJ4G6_8I7Ktg9QMptXWqu2aYirHZHerKSByP8anGxSBqzQPX3Kb44Xwq-3vKbTYowOQdf88UO9EyKk6ZTza3Lc2IzfkoCi9xCp3I_pivgnrUcnPyguJzwv8BSF3w04jR3E7kcqbGioh__dSVMsp4PTIzMSv90nLlEi6gk_FprjHWjnGd0X5dwKVaALPh/s320/%C3%80ngels%20Dalmau.jpg" width="213" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial;"><b>Àngels Dalmau</b><span lang="CA" style="line-height: 107%;">, juga a casa i sap quines tecles cal prémer per donar-li
cos a la trama i no fer llenya, i forma una pinya amb força personatges, membres
de nissagues locals, amb caràcters rics en matisos, que es diria inspirats en
la realitat per la naturalitat amb la que es mouen i que enriqueixen l’elenc de
persones sospitoses. I fa de <i>Vila</i>, Vilafranca, un personatge més, amb
ubicacions que deixen de ser decorats per tenir presencia en la resolució del
cas.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Amb tot plegat, resulta
una novel·la negra que buida els armaris familiars de tot el que amb el temps
han acumulat. I és que el despit, les enveges, rancúnies, pors, vergonya i
deler de venjança, son tan ancestrals com les vinyes que envolten la ciutat.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: arial;"><b><span lang="CA" style="line-height: 107%;">Vinyes de sang</span></b><span lang="CA" style="line-height: 107%;"> és un noir rural costumista que fa dels sentiments motiu
de crim.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><span style="font-family: arial;">Agafa les senyes
d’identitat de Vilafranca, castellers i vinyes i cava i les entrellaça amb
assassinats, misteris i boleros per aixecar una torre sòlida que no trontolla i
que l’enxaneta corona amb solvència.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="CA" style="line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: arial;"> </span></o:p></span></p>Interrobanghttp://www.blogger.com/profile/11278687707903366152noreply@blogger.com2